هیچ فرجه ای به سید علی خامنه ای داده نخواهد شد

منصور امان

مردم ایران امروز، در سالروز آغاز خیزش بُزُرگ و تاریخ ساز 22 خرداد علیه وهن حیثیت و کرامت خود از سوی سید علی خامنه ای، در سراسر کشور به میدان می آیند. پرونده ای که زنان، جوانان و مردان میهن در این روز برای ولی فقیه و باند تبهکار او گشودند و در آن تلاش خفت بار برای قبضه تام و تمام قُدرت از طریق توهین به شُعور و حیثیت مردم ایران را منظور کردند، اکنون به سیاهه ای قطور، آکنده از تبهکاریهای تکمیلی در خلال این مُدت، رُشد یافته است.

میلیونها مُعترض و مُنتقد، آیت الله خامنه ای را در طول مسیر وی از نمایش انتخابات و مُناظره تلویزیونی به کهریزک و مراسم اعترافات گیری در برابر دوربین تعقیب کرده اند و امروز بیش از هر زمان دیگر دُرُستی و ضرورت پایان دادن به مُناسبات جنایتکارانه ای که وی سازمان داده و نمایندگی می کند را احساس می کنند.

جُنبش رنگین کمان بیشُماران به گونه ای بی بازگشت، رویای خلافت آقای خامنه ای را بر باد داده است. او دیگر به پلکان عُروج به عرش اعلای فرمانروایی خُداگونه نمی اندیشد، همت والای "آقا" و اوباش اینک شش دانگ مُتوجه برداشتن نعش لگد مال شُده ی "نظام" از کف خیابان است. تنها تغییری که از هنگام آغاز اعتراضها در توازُن و آرایش حکومت و مردُم صورت گرفته، همین واقعیت است.

تمام چشمهایی که "سرداران" چاقوکش از "فتنه" درآورده اند و همه بشارتهای "پیروزی بر دُشمنان" که فغان کشیده اند، پوزه خُرد شُده آیت الله خامنه ای را ترمیم نمی کند، بیش از همه به این دلیل که زنان، جوانان و مردان به پا خاسته چنین فُرصتی را به وی نمی دهند. 22 خرداد با مُجوز و بی مُجوز از این امر مُستثنی نیست. حُکومت خود به خوبی و از گُشاده چشمهای وحشت زده اش موقعیت لرزان خویش و شرایط سخت جامعه را می بیند؛ سُکوت قبرستانی رجزخوانها و لاف زنها در سالروز بیرون کشیدن گُماشته ولی فقیه از صندوقها، غیر از این را فریاد نمی زند.

تیغ را باید از کف زنگی مست بیرون کشید و او را سر جای خود نشاند حتی اگر اصل 27 قانون اساسی جمهوری اسلامی هم بر آن صحه نگذاشته باشد و آقایان موسوی و کروبی هم به دلیل اشتغال به ریزه کاریهای تاکتیکی، فُرصت پرداختن به اصل را نداشته باشند.

این دو چهره ی مُنتقد تا کنون به هیچ تظاهرات و اعتراض علنی فراخوان نداده اند از این رو، انتشار بیانیه ای از سوی آنها که در آن "برگُزار نشدن راهپیمایی پیش بینی شده" را به اطلاع می رسانند، می تواند با تخفیف، بی تدبیری سیاسی انگاشته شود. در ماه جاری، این دو به تحرُک سیاسی علنی خود افزوده و تقریبا از همین زمان هم ایده راهپیمایی را مطرح ساخته بودند.