سیاست صلح به جای سیاست جنگ در درگیری با ایران

سیاست صلح به جای سیاست جنگ در درگیری با ایران

تحریم‌ها و تهدیدهای نظامی را فوری خاتمه دهید

بیانیه‌ی جنبش صلح طلبان و پژوهشگران صلح در آلمان

درگیری با ایران به طور خطرناکی در حال حاد شدن است. غرب با تحریم نفت و تحریم بانک مرکزی ایران دست به اقدام خطرناکی زده است. انگلستان و ایالات متحد آمریکا یکبار در دهه ‌ ۱۹۵۰ نفت ایران را تحریم کردند که به سقوط دولت قانونی مصدق منجر شد. تحریم‌های نفتی و مالی کنونی در درجه‌ اول به زیان مردم ایران تمام می‌شوند و از این گذشته به رژیم کنونی این امکان را می‌دهند تا با تکیه به آن واقعه تاریخی، خود را مانند دولت مصدق قربانی تجاوز غرب و از آن مهمتر، مدافع مشروع استقلال ایران بنمایانند که برای هر ایرانی مهم‌ترین هدف سیاسی است. این تحریم ها و تهدیدها آبی هستند به آسیاب جریان‌های افراطی و نظامی‌گرا در جمهوری اسلامی که غرب را به بستن تنگه‌ هرمزتهدید مینمایند. تهدیدهای متقابل در راستائی قرار دارند که میتوانند به جنگ منتهی شوند، جنگی که نه تنها برای مردم ایران فاجعه‌بار خواهد بود، بلکه تمام منطقه را تا دهه‌ها بی‌ثبات خواهد ساخت.

همه‌ شواهد از این حکایت دارند که مردم ایران نه خواستار جنگ و نه خواهان بمب هسته ای میباشند. اما درعین حال مصمم اند در برابر هرگونه تهدید نظامی از خارج مقاوت ‌کنند. تلاشهای تسلیحاتی ایران در حالی انجام میگیرند که از یکطرف اسرائیل جنگ‌افزارهای اتمی در اختیار دارد واز طرف دیگرایالات متحده به محاصره‌ نظامی ایران دست زده است، آنگونه که در این بین تقریبا در همه‌ کشورهای همسایه‌ این کشور پایگاه‌های نظامی برپا کرده است.ایالات متحد آمریکا و اتحادیه‌ اروپا که از طرفی با تسلیحات اتمی اسرائیل مدارا میکنند ولی همزمان تنها و یک جانبه نسبت به برنامه‌ هسته ای ایران سیاست خصمانه را دنبال مینمایند، شرایطی را بوجود آورده اند که هیچ سیاستمداراپوزیسیون در ایران جرات مخالفت با سیاست هسته ای جمهوری اسلامی را پیدا نکند.

ما در آلمان و اروپا خطر فزاینده‌ جنگی که پیامدهای جدی برای اروپا و جهان دربر خواهد داشت را کاملا احساس میکنیم . کسانی که هدف از میان برداشتن جمهوری اسلامی از طریق مداخله‌ نظامی را تعقیب می‌کنند،عملا کلیه راه ‌حل‌های امکان پذیر درگیری بر سر برنامه‌ هسته ای ایران را نادیده می‌گیرند. ما هشدار میدهیم که بعضی از محافلی آمریکائی و دنباله روان ایرانی آنها قصد دارند که با تبلیغات گمراه کننده تزیا جنگ علیه ایران یا ایران هسته ای، درگیری هسته ای را دستاویز تعویض رژیم در ایران نمایند. ما با قاطعیت این نوع کوشش ها رد میکنیم.

ما از باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا می‌خواهیم:

تحریم های صدور نفت و بانک مرکزی ایران را متوقف کنید. مانع از آن شوید که مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری در ایالات متحد، دولت‌های آمریکا و اسرائیل را به ورطه‌ جنگ با ایران بکشاند. ما پیشنهاد میکنیم به دولت ایران در برابر پذیرش کنترل‌های پیش‌بینی‌شده در پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته ای (ان پی تی) یک پیمان خودداری از حمله‌ متقابل - حتی‌المقدور همراه با اسرائیل - عرضه کنید.

ما از خانم آنگلا مرکل صدراعظم آلمان می‌خواهیم:

هرگونه شرکت آلمان در جنگی علیه ایران را علنا رد کنید و تحریم‌های پر خطردر دست انجام علیه این کشور را متوقف کنید. از طرح مصوب سازمان ملل برای ایجاد منطقه‌ خالی از جنگ‌افزارهای کشتار جمعی در خاورمیانه و نزدیک را حتی‌المقدور همراه با دیگر دولت‌های اروپایی- پشتیبانی کنید. اجرای این مصوبه بنا بود در سال 2012 آغاز شود. از اینکه تا کنون در باره این مصوبه سازمان ملل از همه طرف در کشورهای غربی سکوت محظ اعمال میگردد بسیار متعجب هستیم و این در حالی است که این طرح چنانچه با تشکیلاتی شبیه به «کنفرانس امنیت و همکاری اروپا» تکمیل گردد، چشم‌انداز کاملا نوینی را برای صلح و همکاری تمام منطقه فراهم می‌کند. فقط سیاستی می‌تواند بی‌اعتمادی متقابل و دشمن سازی میان آئین‌ها ،اقوام ، ملت‌ها و دولت‌ها را از میان بردارد، از مسابقه‌ تسلیحاتی جلو گیرد و زیر پای دیکتاتورها را خالی کند که همه‌ کشورهای منطقه، از جمله اسرائیل را موظف به خلع‌سلاح اتمی و خودداری از تولید این سلاح‌ها نماید.

ما از سازمان ملل متحد درخواست می‌کنیم که کنفرانس طرح‌ شده را هرچه زودتر تشکیل دهد، حتا اگر در آغاز کار از سوی اسرائیل یا ایران تحریم شود. در درازمدت هیچ قدرتی نمی‌تواند، بدون از دست دادن اعتبار و مشروعیت خود، به چنین چشم‌اندازی بی اعتنایی کند. کنفرانس امنیت و همکاری خاورمیانه و نزدیک (KSZMNO) علاوه برحل مسالمت آمیز درگیری هسته ای درحال حاضر، امید به راه حل صلح‌آمیز درگیری‌های دیگرمنطقه، به ویژه مسئله‌ فلسطین را نیز افزایش می‌دهد.

امضاکنندگان زیر به دعوت آندره‌آس بورو، کریستف کرمر و محسن مسرت از این بیانیه پشتیبانی کردند:
‍

Franz Alt, Elmar Altvater, Johannes M. Becker, Hanne-Margret Birckenbach, Reiner Braun, Daniela Dahn, Hans-Peter Dürr, Theodor Ebert, Iring Fetscher , Ute Finkh, Johan Galtung, Ulrich Gottstein, Peter Grottian , Matthias Jochheim, Heiko Kauffmann, Karlheinz Koppe, Ekkehart Krippendorff, Wiltrud Roesch-Metzler, Christine Morgenroth, Wolf-Dieter Narr, Oskar Negt, Bahman Nirumand, Norman Paech, Bergrun Richter, Clemens Ronnefeldt, Werner Ruf, Christine Schweitzer, Eva Senghaas-Knobloch, Gert Sommer, Hans von Sponeck, Eckart Spoo, Otmar Steinbicker, Mani Stenner, Peter Strutynski, Helga Tempel, Konrad Tempel, Renate Wanie, Herbert Wulf, Christian Wellman

Kontakt und v.i.S.d.P.: Andreas Buro (andreas.buro@gmx.de ‍),

Christoph Kraemer (kraemer.ak-sn@ippnw.de ),

Mohssen Massarrat (mohssen.massarrat@uos.de )

Friedens- statt Kriegspolitik im Irankonflikt
Sanktionen und Kriegsdrohungen sofort beenden
Eine Erklärung aus der Friedensbewegung und der Friedensforschung

Der Konflikt mit Iran spitzt sich gefährlich zu. Das vom Westen geplante Ölembargo und der Boykott der iranischen Zentralbank sind gefährliche Interventionen. Schon einmal verhängten Großbritannien und USA in den 1950er Jahren ein Ölembargo gegen Iran, das zum Sturz der demokratisch gewählten Regierung Mossadegh führte. Die heute eingeleiteten Öl- und Finanzembargos treffen vor allem die Menschen im Iran. Obendrein liefern sie dem gegenwärtigen Regime die Rechtfertigung, sich mit Hinweis auf die historische Parallele als Opfer westlicher Aggression und als legitime Verteidiger und Beschützer der Unabhängigkeit des Iran, eines für alle Iraner vorrangigen politischen Ziels, darzustellen. Die militaristischen Strömungen in der Islamischen Republik fühlen sich so geradezu legitimiert, mit der Schließung der Straße von Hormuz im Persischen Golf zu drohen. Die Sanktionseskalation ist auf dem besten Wege, in einen Krieg einzumünden. Er würde nicht nur für die Menschen im Iran katastrophale Folgen haben, sondern auch die gesamte Region auf weitere Jahrzehnte destabilisieren.

Das iranische Volk will – alle Indizien sprechen dafür - weder einen Krieg noch iranische Atombomben. Es wehrt sich allerdings gegen jede militärische Bedrohung von außen. Israels Atomarsenal und die militärische Einkreisung Irans durch die USA, die inzwischen in nahezu allen seinen Nachbarländern Militärbasen errichtet haben, sind wichtige Ursachen für die Rüstungsanstrengungen Irans. Mit der Tolerierung von Israels Atomwaffenarsenal bei gleichzeitiger Bekämpfung des iranischen Atomprogramms tragen USA und EU die Hauptverantwortung dafür, dass kaum ein Oppositionspolitiker im Iran es wagt, die Atompolitik der Islamischen Republik in Frage zu stellen. Auch in Deutschland und Europa fühlen wir uns mit der zunehmenden Gefahr eines Krieges konfrontiert, der schwerwiegende Folgen für Europa und die Welt haben würde.

Wer das Ziel verfolgt, die Islamische Republik durch Intervention von außen zu beseitigen, wird realistische Lösungen für den Atomkonflikt ignorieren. Wir warnen deshalb davor, dass maßgebliche Kräfte in den USA und ihre exiliranischen Mitläufer den Atomkonflikt für einen Regime Change zu instrumentalisieren suchen. Die Behauptung, die Nuklearmacht Iran könne nur durch Krieg verhindert werden, ist irreführend. Wir lehnen sie daher entschieden ab.

Wir fordern den Präsidenten der Vereinigten Staaten, Barack Obama auf:

Stoppen Sie die Embargos gegen iranisches Öl und die iranische Zentralbank. Verhindern Sie, dass der bevorstehende Präsidentschaftswahlkampf die US-Regierung und Israel in einen Krieg mit unvorhersehbaren Folgen stürzt. Bieten Sie Iran als Gegenleistung für das kontrollierte Beschränken des Nuklearprogramms entsprechend den Bestimmungen des Atomwaffensperrvertrages einen gegenseitigen Nichtangriffspakt, möglichst gemeinsam mit Israel, an.

Von der deutschen Bundeskanzlerin fordern wir:

Schließen Sie jede Beteiligung Deutschlands an einem Krieg gegen Iran öffentlich aus und stoppen Sie die riskante Sanktionseskalation. Unterstützen Sie möglichst zusammen mit anderen europäischen Regierungen die von der UNO beschlossene Konferenz für eine massenvernichtungswaffenfreie Zone im Mittleren und Nahen Osten, die 2012 beginnen soll und die bisher in der Öffentlichkeit ignoriert wird. Dabei verspricht dieses Vorhaben, das durch eine KSZE-ähnliche Konferenz ergänzt werden könnte, eine völlig neue Perspektive des Friedens und der Kooperation für die gesamte Region. Nur eine Politik, die alle Staaten der Region, Israel eingeschlossen, zur atomaren Abrüstung und Enthaltsamkeit verpflichtet, kann das gegenseitige Misstrauen beseitigen und den Feindbildern zwischen den Religionen, Völkern und Staaten sowie dem Wettrüsten und den Diktaturen den Boden entziehen.

Wir bitten die UNO, die geplante Konferenz möglichst bald einzuberufen, selbst wenn sie zunächst von Israel oder Iran boykottiert werden sollte. Auf Dauer wird sich niemand in der Region dieser Perspektive verschließen können, ohne seine Glaubwürdigkeit und Legitimation zu verlieren. Über den aktuellen Atomkonflikt hinaus wüchse mit einer ständigen Konferenz für Sicherheit und Zusammenarbeit im Mittleren und Nahen Osten (KSZMNO) die Hoffnung, dass ein neuer friedenspolitischer Rahmen zur Lösung anderer aktueller Konflikte, insbesondere des Nahostkonflikts, entstehen könnte.

Auf Einladung von Andreas Buro, Christoph Krämer und Mohssen Massarrat unterstützen diese Erklärung:

Initiatoren und v. i. S. d. P.: Andreas Buro (andreas.buro@gmx.de ); Christoph Kraemer (kraemer.ak-sn@ippnw.de ) Mohssen Massarat (mohssen.massarrat@uos.de )

Die Erklärung im Netz: http://www.koop-frieden.de/dokumente/iran-erklaerung.pdf

Pursuit of peace instead of war in the conflict with Iran

An immediate end to sanctions and threats of war

A declaration from the peace movement and those involved in peace research

The conflict with Iran is escalating dangerously. Both the planned oil embargo and boycott of the Iranian Central Bank by the West are perilous interventions. Once in the past, in the 1950s, Britain and the USA imposed an oil embargo on Iran. This led to the overthrow of the democratically elected Mossadegh government. The impact of today’s oil and financial embargos will primarily be felt by the ordinary people of Iran. And in light of the historical parallels, these measures will only serve to vindicate the current regime’s claim to be a victim of Western aggression and enable it to present itself as the legitimate defender of Iran’s independence, an uppermost political goal of all Iranians. Militarists in the Islamic Republic now even feel justified in threatening to close the Strait of Hormuz in the Persian Gulf. To embark upon a further escalation of sanctions will inevitably lead to war. This would not only have catastrophic consequences for the people of Iran, but also destabilize the entire region for many decades to come.

All evidence suggests that the Iranian people have no desire either for war or an Iranian nuclear bomb. They will, however, defend themselves from any foreign military threat. Israel’s nuclear arsenal and the military encirclement of Iran by the USA, which at present maintains military bases in almost all of the countries neighbouring Iran, are important motives behind Iran’s efforts to arm itself. By tolerating Israel’s nuclear arsenal while simultaneously opposing the Iranian nuclear programme, the USA and the EU must bear chief responsibility for fact that hardly any opposition politicians in Iran dare to question the nuclear policies of the Islamic Republic.

We in Germany and in Europe as a whole also feel confronted with the growing danger of war, as it would clearly pose serious consequences for Europe and the world. Those interested in eliminating the Islamic Republic though foreign intervention simply ignore realistic solutions to resolving the nuclear conflict. We therefore warn influential players in the USA and their exiled Iranian supporters from attempting to instrumentalize the nuclear conflict in order to push for regime change. The claim that a nuclear armed Iran can only be prevented through war is a deceptive claim that we decisively reject.

We call upon the President of the United States, Barack Obama:

To stop the embargo against Iranian oil and the Iranian Central Bank. Do not allow the upcoming American presidential election campaign or Israel to instigate a war with unforeseeable consequences. Offer Iran a mutual non-aggression pact, preferably together with Israel, in compensation for the supervised restriction of its nuclear programme in accordance with the terms of the Nuclear Non-Proliferation Treaty.

We demand from the German Chancellor:

Publically rule out any German participation in a war against Iran and put a stop to the dangerous escalation in sanctions. Support, preferably with other European governments, the UN conference for a Middle East Weapons of Mass Destruction Free Zone, which is scheduled to begin in 2012 and which has received next to no public attention. The conference, which could be supplemented by something similar to the CSCE, aims to achieve a completely new opening for peace and cooperation in the whole region. Only a policy that requires all states in the Middle East, including Israel, to pursue nuclear disarmament and the renunciation of nuclear weapons can overcome mutual distrust as well as hostile stereotypes between the region’s religions, peoples, and states. The arms race and regional dictatorships would lose their raison d’être.

We ask the United Nations to convene the planned conference as soon as possible, even if it is boycotted by Israel or Iran. In the long term, no one in the region can afford to impede the perspective offered by the conference without losing their credibility and legitimacy. A permanent Conference for Security and Cooperation in the Middle East (CSCME) would raise hopes that a new framework for peace policies would arise to help solve – in addition to the current nuclear dispute – other existing problems, in particular, the Middle East conflict.

At the invitation of Andreas Buro, Christoph Krämer, and Mohssen Massarrat, the following individuals have expressed their support for this declaration:

Contact and liable for editorial content: Andreas Buro (andreas.buro@gmx.de ), Christoph Kraemer (kraemer.ak-sn@ippnw.de ), and Mohssen Massarat (mohmass@uos.de )

Berlin, 23rd February, 2012

تنها مطالب و مقالاتي که با نام جبهه ملي ايران - ارو‌پا درج ميشود نظرات گردانندگان سايت ميباشد .