بیانیه جمعی از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی:
دعوت از دانشجویان سراسر کشور به تشکیل هسته ها و تیم های غیرعلنی

بسم الله الرحمن الرحیم
شانزدهم آذر ماه هر سال، یادآور شهادت مظلومانه سه آذر اهورایی است که عاشقانه با نثار خون خویش، آغازگر جنبشی از آگاهی، خردورزی و بیداری در میان جامعه دانشگاهی ایران گشتند و پرچم عدالتخواهی و استبداد ستیزی را بر فراز دانشگاههای این مرز و بوم به اهتزاز در آوردند.

شانزدهم آذر امسال را در حالی پشت سرگذاشتیم که استبداد و خفقان بر پیکره دانشگاههای کشور سایه ای شوم افکنده است. فعالین دانشجویی یا در بند بوده و یا هر یک به نوبه ای از تحصیل محروم گشته اند و جنبش دانشجویی با فشار و سرکوبی بی سابقه دچار انفعال و رکودی تاریخی گشته است بطوریکه دانشگاه تهران که همواره به نوعی مرکز تحولات و شروع خیزش های آزادیخواهانه جنبش دانشجویی بوده است در روز شانزدهم آذر ماه امسال محل نمایش تمسخر آمیز و حضور حقیرانه جمعیتی می گردد که به نام استاد و دانشجوی این دانشگاه دست به تجمع و تظاهرات، آن هم در دفاع از دولت نفاق می زنند. تجمعی تجهیزی که طبق معمول با مدیریت دفتر نمایندگی ولی فقیه و با هماهنگی ریاست دانشگاه صورت پذیرفته بود. همچنین این سکوت و انفعال در شانزدهم آذر در دیگر دانشگاههای کشور نیز به نوعی دیده شد که بی تردید این وضعیت کنونی با مهندسی و برنامه ریزی بلند مدت نیروهای امنیتی ایجاد گردیده که برقراری فضای پلیسی و امنیتی در دانشگاهها و بالا بردن هزینه مخالفت و انتقاد برای قشر دانشجو از سر فصل های آن بوده است.

گرچه نیکوست که در این روز از دانشجویان و اساتید دربند دانشگاه ها بالاخص دانشگاه تهران، احکام دادگاهی و انضباطی صادره برای دانشجویان، فضای به شدت امنیتی دانشگاه تهران، وضعیت اسفبار آموزشی و اعتراضات سرکوب شده صنفی ماه گذشته دانشجویان کوی دانشگاه سخن بگوئیم ولی معترفیم که دردمان، دردی بس فراتر از اینهاست. دردی که امروز اگر بر دوای آن نکوشیم جامعه را به نقطه ای بدون بازگشت رهنمون خواهد کرد.

آری ! این روزها شاهد آنیم که دولت نامشروع جهل و نفاق و ریا در حال نابودی تک تک دستاوردهای انقلاب عزیزمان می باشد. دولت جائری که به نام دین و اسلام، عرصه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور را جولانگاه فرومایگانی نموده است که به هر حربه ای برای دست یافتن به اهداف خویش متوسل می شوند، سیاستی که در این مدت از اسلام رحمانی، چهره ای خشن، غیر عقلانی و غیر انسانی را چه در عرصه داخلی (مخصوصاً در میان نسل جوان) و چه در عرصه بین المللی ترسیم نموده است. امروز نظاره گر آنیم، دولتی که منافقانه مدعی احیای ارزشها، آرمانها و پاسداری از خون شهدا بود، خود مولد بزرگترین تقلب ها، اختلاس ها و جنایت های تاریخی ایران گشته است که هتک حرمت، ضرب و شتم و کشتار عزاداران حسینی در عاشورای خونین سال ‫۸۸ تنها نمونه کوچکی از آن می باشد. دولتی که در عرصه سیاست خارجی با بی کفایتی و بی خردی خود ، امروز کشور را در معرض تحریم و انزوا و حتی در آستانه جنگ و نزاعی گریز ناپذیر قرار داده است.

دولتی که همپیمانان خارجی اش سردمداران بدنام نظام های کمونیستی غربی و یا حاکمان جنایتکار و مستبد شرقی اند و حامیان داخلی اش جمعی از غافلان، مجیزگویان، منحرفان، مختلسان و بدنامان روزگار می باشند و مختصر آنکه امروز با دولتی مواجهیم که نه از جمهوریت نظام اثری باقی گذاشته است و نه از اسلامیت آن. از سویی جایگاه ولایت فقیهی که قرار بود پشتیبان انقلاب و حبل المتین مومنین و آخرین سنگر تسخیر ناپذیر انقلاب باشد، این روزها به نمادی از طاغوت بدل گشته است و ولی فقیهی بر جایگاهش تکیه زده است که برای ماندگاری بر قدرت به تائید دولت نفاق و دروغ پرداخت، تائیدی که بهایش از دست رفتن عزتی بود که خداوند به این جایگاه در نزد مردم داده بود، عزتی که خداوند بسادگی ستاند و جایش بذر خشم و کینه و نفرت را در دلها نشاند. آری ، بدین سان است که ما به این طاغوت کافر می شویم و فریاد «یُؤمِن بالله» سر می دهیم و همگان را به ولایت حقیقی که همان «عُروَةَ الوُثقی» است دعوت می نمائیم.

آری ! در زمانه ای قرار گرفته ایم که زمانه مرگ ارزشهاست. زمانه ای که در آن جمعی از بهترین یاران خدا در بند و یا در حصرند و بدترین دشمنان خدا در رئوس دولت نفاق قرار گرفته اند، دولتی که حق را باطل و باطل را حق جلوه می دهد، گویی که تاریخ دوباره تکرار گشته است. دیروز مولایمان حسین‌ ابن علی(ع) در آن صحرای نامردی عاشقانه فریاد زد : «انی لا اری الموت الی السعاده و الحیاه مع الظالمین الا برما» (من مرگ را چیزی جز سعادت و حیات در کنار ظالمان را جز خسران نمی‌دانم) و بر ماست که امروز نیز ما همان ندا را سر دهیم.

لذا ما جمعی از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران به عنوان قدیمی‌ترین و اثرگذارترین مجموعه دانشجویی کشور با عمری قریب هفت دهه، با توجه به شرایط سخت امنیتی ایجاد شده و هزینه دار شدن هر گونه فعالیت علنی در دانشگاه ها، ضمن تاکید مجدد بر استقلال جنبش دانشجویی و آرمانخواهی آن، از تمامی دانشجویان مسلمان سراسر کشور می خواهیم که برای خروج از انفعال کنونی و ساماندهی مجدد اعتراضات در راستای مقابله و پیکار با ظلم روز افزون دولت نفاق و همچنین ایجاد شرایط انقلابی، اقدام به تاسیس تشکیلات و تیم های متعدد دانشجویی در قالب فعالیت های غیر علنی بنمایند. البته شرح و تفصیل این طرح در مراحل بعدی و به زودی در قالب جزواتی در فضای سایبری منتشر خواهد شد. بی تردید نقش فضای سایبری و فعالین دانشجویی و پوشش مناسب رسانه ای در این حرکت بزرگ بسیار حائز اهمیت خواهد بود.
.

وَ انتَصَرُواْ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُواْ وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ أَىَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
و بعد از آنیکه مظلوم واقع شدند (از خداوند) طلب نصرت نمودند و بزودی ستمگران خواهند دانست که به کدامین دگرگون گاه ، دگرگون خواهند شد
هجدهم آذر ماه هزار و سی صد و نود
.

جمعی از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی