|
|
|
شنبه، هشتم ژانويه ٢٠١١ - هجدهم دي ١٣٨٩
جعفر کاظمی ۴۶ سال سن دارد و به لیتوگرافی کتاب‌های درسی و جزوه‌های دانشگاه امیرکبیر مشغول بوده است. وی که سابقه ۹ سال زندان در دهه شصت را دارد، اواخر شهریور سال ۸۸ در میدان هفت تیر دستگیر شد. جعفر کاظمی در دی‌ماه ۸۸ محاکمه و به اتهام مشارکت در اعتراض‌های روز عاشورا به اعدام محکوم شد. دادگاه وی و دستگیر شدگان روز عاشورا به ریاست قاضی صلواتی از تلویزیون دولتی ایران پخش شد. عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران نیز در بهار سال ۸۹ در نشستی مطبوعاتی تصریح کرد که جعفر کاظمی از متهمان تظاهرات روز عاشورا در تهران بوده و به دلیل شرکت در اعتراضات این روز، حکم اعدام دریافت کرده است. همسر این زندانی با تاکید بر اینکه بازداشت شوهرش چند ماه پیش از تظاهرات عاشورا بوده، این حکم را سیاسی خوانده است. رودابه اکبری طی نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل، از وی برای نجات جان همسرش کمک خواسته است. نسیم غنوی، وکیل مدافع این زندانی اعلام کرده که اتهام موکل‌اش، محاربه و داشتن ارتباط با سازمان مجاهدین خلق است. نسیم غنوی با تاکید بر اینکه اقدام مسلحانه در مورد موکل‌اش مصداق ندارد، اضافه کرده که جعفر کاظمی نیز این اتهام‌ها را در بازجویی‌ها نپذیرفته است. اخبار موجود پیرامون جعفر کاظمی حاکی از این هستند که فرزند وی در قرارگاه اشرف به‌سر می‌برد و وی در سال‌های گذشته یک‌بار برای دیدار پسرش به عراق سفر کرده است. نسیم عنوی در گفت‌وگو با کمپین بین‌المللی حقوق بشر یاد‌آوری کرده که حکم اعدام موکل‌اش در دادگاه تجدید نظر تایید شده و درخواست اعاده دادرسی وی نیز توسط شعبه ۳۱ دیوان‌عالی کشور رد شده است. خانم غنوی افزوده که موکل‌اش ماه‌ها در زندان انفرادی بوده و امکان دسترسی به وکیل را نداشته است. جعفر کاظمی نخستین بار در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب محاکمه شده و حکم اعدام‌اش در دادگاه تجدید نظر شعبه ۳۶ استان تهران به ریاست حجت‌الاسلام زرگر مورد تایید قرار گرفته است. نسیم غنوی به فعالان حقوق بشر در ایران گفته که دادگاه‌های بدوی، تجدید نظر و دیوان‌عالی کشور به دفاعیات ایشان توجهی نکرده و بحث محاربه را صادق دانستند. این وکیل دادگستری تاکید کرده که حکم جعفر کاظمی در اجرای احکام است و در حال حاضر از نظر قانونی، امکان هیچ اقدامی برای نجات جان وی وجود ندارد.
سایت کلمه گزارش داده است، شیوا نظرآهاری، فعال حقوق بشر و وب‌نگار، از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظرتهران، به ۴ سال حبس تعزیری، تبعید به زندان شهر کرج و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. بر پایه این گزارش، شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، روز شنبه طی حکمی، شیوا نظر آهاری را از اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام»، تبرئه کرده و حکم وی را به چهار سال حبس تعزیری کاهش داد. این گزارش می‌افزاید دادگاه محل تبعید وی را نیز از شهرستان ایذه به یکی از زندان‌های کرج تغییر داده است. شیوا نظرآهاری، در شهریورماه امسال، با حکم شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب، به شش سال حبس تعزیری، تبعید به زندان شهرستان ایذه و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده بود که پس از اعتراض وی به شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر ارسال شد. شیوا نظرآهاری در سال گذشته و تنها یک روز پس از انتخابات جنجال برانگیز ریاست جمهوری در ایران بازداشت شد و پس از سه ماه حبس با قرار وثیقه دویست میلیون تومانی آزاد شده بود. وی بار دیگر در روز ۲۹ آذر ماه سال گذشته، زمانی که برای شرکت در مراسم تشییع جنازه آیت‌الله منتظری راهی قم بود، بازداشت و با وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی در شهریور سال ۸۹ از زندان آزاد شد. این عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر، بیش از ۱۰۰ روز از دوران بازداشت خود را در سلول‌های انفرادی سپری کرده بود.
در پی افزایش آزار و فشارهای وارده بر خانوادۀ دانشجوی زندانی، مجید توکلی، این فعال دانشجویی زندانی، وی طی انتشار نامه ای در این زمینه ضمن محکوم نمودن این اقدامات، می نویسد:” برای حفظ سلامت خانواده ام می خواهم تا مدتی تمامی دوستان، از دانشجویان و خبرتگاران تا فعالان سیاسی و مدنی و رهبران جنبشی در ایران از هر گونه ارتباط و به ویژه از تماس و تلاش برای مصاحبه خودداری نمایند .” طی هفته های اخیر، و بعد از اظهار همدردیِ مردم و فعالان با خانوادۀ این دانشجوی محروم از تحصیل و زندانی، ماموران امنیتی با هجوم به منزل خانوادۀ وی، آنها را مورد آزار و تهدید قرار داده و با تفتیش و ضبط وسایل منزل، یکی از برادران مجید را مورد بازداشت و ساعتها بازجویی قرار می دهند. به گزارش دانشجونیوز، متن یادداشت مجید توکلی از زندان گوهردشت به فعالان و رسانه ها به شرح زیر است: “جلوی چشمانم همه اش صحنه هایی از عاشوراست. من آنجا نبودم ولی احساس می کنم شرایط چگونه بوده است. ما در گوشه ای ایستاده بودیم و آنها جلوی چشمانمان هر چه می خواستند می کردند و می گفتند. همه چیز را به هم می زدند. گویا ما بی کس و تنها مانده بودیم. احساس می کردم گرد و خاکی بلند شده است و هیچ چیزی نمی بینم جزدشتی سوخته و دود و خون. وقتی پسر دایی ۴ و ۵ ساله ات سرزده از راه رسید و باز بودن در خانه او را به سمت ما هدایت کرد، او به محض دیدن من و پدرت و وضعیت خانه با چشمانی گریان به سویم آمد و خودش را در دامن من انداخت و گفت: عمه اینها چه می کنند و اینها چه می خواهند؟ عمه چه شده است؟ یاد مصیبت های زینب افتادم، می خواستم با صدای بلند گریه کنم، ولی دوست نداشتم آنها گریه ام را ببینند و بشنوند. تمام تلاشم این بود که جلوی گریه خود را بگیرم. هنوز آن صحنه ها در یادم مانده است. روزی چند بار آن صحنه ها را می بینم و از فشار سینه ام احساس خفگی می کنم. نمی توانم بخوابم. شکستن مدام بغضم نیز کمکی نمی کند، نمیدانم چرا نمیتوانم فراموش کنم…” اینها درد دل مادرم است که هنوز پس از چند روز، شوکه باقی مانده است و نمی تواند غذا بخورد. ناخواسته در ساعاتی در گوشه ای می نشیند و گریه میکند و متعاقب آن همه اعضای خانواده ام متاثر می شوند. مادرم می گوید در حال طبیعی نیست و نمی خواهد با کسی صحبت کند. می گوید که فقط به من دارد می گوید تا شاید کمی آرام شود. دوست ندارد که مرا ناراحت کند، ولی بسیار ناآرام و مضطرب است. مادرم می گوید که پدرم به او خرده گرفته که چرا در آن ساعات اشک در چشمانش حلقه زده و چرا جلوی آنها به خودش مسلط نبوده است و دست و پایش می لرزیده است. اما مگر این شدنی بوده است. ای کاش مادرم می گریست، شاید وجدان خواب زده عوامل چنین اقداماتی را بیدار می کرد. شاید از درد آن همه مظلومیت می کاست وتحمل آن ظلم ها را آسان می نمود. پدرم هم چند روزیست خواب و آرامش ندارد. سعی می کند آرامش خود و دیگر اعضای خانواده را حفظ کند و حتی به من هم روحیه بدهد. بیش از پیش سکوت کرده و تمام درد های این روزها را در خود می ریزد و من نگرانم که شاید باز چند روز دیگر راهی بیمارستان شود. پدر و مادرم هر دو در طول این سالها به بیماریهای عصبی دچار شده اند و این فشارهای عصبی مشکلات فراوانی– به ویژه بیماری های جسمی- را برای آنها ایجاد کرده است. ولی آنگونه که به من آموخته بودند که جلوی ظالم ترس و ضعفی به خود راه ندهم، آن روز فشارهای عصبی بیشتری را تحمل کرده اند و به استقبال شدت گرفتن بیماریهای جسمیشان رفته اند، مبادا آن حمله کنندگان بپندارند که با لشگرکشی و مانور وحشت در مقابل پدر و مادری بیمار، می توانند به خیال خامشان بترسانند و اهدافشان را پیش ببرند. پدر و مادرم سیاسی نیستند و خیلی هم در آن روزهای نخست دانشجویی با من همنوا نبوده اند ولی همانگونه که پس ازظلم ها و اجحافهای پس از بازداشت و شکنجه های فراوان سال ۸۶ پیگیرانه ایستادند و حمایت کردند و تا امروز در کنارم بوده اند، همه خواسته این روزهایشان این است که مبادا من سست شوم. آنها هنوز تمام نگرانیشان من هستم و من نیز تمام نگرانیم خانواده ام. قوم استبداد چه رذیلانه پنداشته است؛ حال پس از بازداشت ها و محکومیت ها و تهدیدها و انفرادی ها و تبعید و پرونده سازی ها به سراغ عزیزانم بروند و جسارتی دیگر را رقم بزنند. روز ۴ شنبه ۱۵ دی ماه ساعت ۸:۳۰ صبح، به یکباره عده ای وارد خانه پدری ام در شیراز می شوند و توهین آمیز رفتار می کنند و حرمت ها را می شکنند و همه چیز را به هم می ریزند. هر چه کاغذ، اسناد، مدارک، کتاب، وسایل کامپیوتری و سی دی و غیره بوده را جمع می کنند و اگر کیف و کمدی قفل بوده را می شکنند و زیر فرش ها و مبل ها و در کابینت ها و کمد ها و کشوهای وسایل شخصی را می گردند و به هم می ریزند و حتی فراموش هم نمی کنند به بهانه جست و جوی پشت قاب ها و آینه ها، آنها را به زمین بریزند تا در نهایت چیزی در سر جای خود نمانده باشد. هرچه که بردنی است برده باشند و حتی جزوات برادر محصلم که خودش را برای کنکور آماده می کند را می برند که او نداند برای زحمات چندماهه و منابع مورد نیاز ماه های بعدش چه باید بکند. و دیگر برادر دانشجویم که در آستانه پایان ترم همه تحقیق ها و پروژه ها و جزوات درسیش را برده اند. آن روز فقط پدر و مادرم در خانه بودند و نیروهای اطلاعاتی که می دانستند آنها چندان به مسائل سیاسی آشنایی ندارند سراغ برادر بزرگم که مطلع تر از دیگران است را می گیرند و در تماس تلفنی می خواهند خودش را به دفتر اطلاعات شیراز معروف به پلاک ۱۰۰ برساند و به او می فهمانند که اگر زود به آنجا نرود پدر و مادرم را با خود می برند.و برادرم دقایقی پس از ساعت ۱۱ خودش را به آنجا می رساند تا نیروهای اطلاعاتی از خانه ما خارج شوند. برادرم هم ۵، ۶ ساعت بازجویی می شود. بازجو میگوید که چرا پدرم با آقایان کروبی و نوری دیدار کرده است، چرا دوستان دانشجویم به خانه ما می روند، یا خانم محتشمی پور به چه دلیل دو هفته پیش در خانه ما بوده، و به چه دلیل روزی که آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد و عبادی تماس گرفته اند مادر و پدرم با آنها صحبت کرده اند. چرا عده ای از خارج از ایران تماس می گیرند و دلگرمی می دهند. چرا نامه ها و کارت پستال های دوستان ایرانی و غیر ایرانی به خانه ما می رسد و چرا بیانیه خانواده های زندانیان سیاسی منتشر می شود و چه کسانی آنها را می نویسند و من و خانواده ام با چه کسانی و چگونه ارتباط داریم. و خلاصه تا میتوانند تهدید می کنند و از برادرم می خواهند که دیگر هیچ گونه تماس با هیچ شخصی نداشته باشد و از هرگونه اظهار نظری در مورد من و وضعیتم خودداری نماید و تعهد کتبی نیز می گیرند. نمی دانم همه این اتفاقات افتاده، که مبادا خانواده ام با کسی ارتباط بگیرند و مصاحبه ای کنند یا این اتفاقات افتاده تا من بدانم که چنانچه بارها نیروهای امنیتی و اطلاعاتی گفته اند، میتوانند مرا اذیت کنند و من که باید بدانم با سکوت و بی توجهی به خواسته هایشان و استقبال از مجازات بیشتر ماجرا تمام نمی شود و رذالت بیش از اینهاست. اما این نوشته در پی افزودن دردنامه و رنج نامه ای بر فراوان قصه های پر درد این سالها نیست و فقط در گذر از پیگیری ها و کوتاهی هایی، بیان کننده خواسته روشن و صریح من از همه دوستانم خواهد بود. خواسته ای نه از این بابت که عده ای خشونت پیشه و آدمی ستیز بپندارند با رذالت هایشان می توانند بترسانند و حکومت نمایند، که تنها برای حفظ سلامت خانواده ام می خواهم تا مدتی تمامی دوستان، از دانشجویان و خبرتگاران تا فعالان سیاسی و مدنی و رهبران جنبشی در ایران از هر گونه ارتباط و به ویژه از تماس و تلاش برای مصاحبه خودداری نمایند و بدانند که این سکوت اگر پیامدهای تلخی هم داشته باشد، ولی آرامش نسبی خانواده ام که در واقع تامین سلامت آنهاست را به همراه بیاورد، برای من بسنده می نماید. از همه دوستان به ویژه دوستان دانشجویم که بابت دیدار کوتاه با خانواده ام به کمیته انضباطی احضار شده اند و ممکن است از تحصیل محروم شوند، چون گذشته تشکر و سپاسی بی پایان خواهم داشت و از همه مصرانه می خواهم که این خواسته را مورد توجه قرار دهند. نوشتن چنین یادداشتی و بیان چنین درخواستی نه با روحیات و نه با ادبیات من سازگار است، ولی شرایط موجود موجب چنین بیانی شده است. در این قصه که بی تردید حملات فاشیستی و رذالت و رفتارهای غیر انسانی و غیر اخلاقی حاکمیتی – که مدعی رفتاری مبتنی بر آموزه ای اخلاقی و الهی است- عامل همه تلخی ها و سختی ها بوده است، دوست ندارم در مقصردانستن خود در ایجاد مشکلات تحمیلی و شرایط نامطلوب برای خانواده ام، روزهای تلخی را سپری نمایم و از همه دوستان می خواهم با درک مناسب از شرایط بدانند که این خواسته نباید ممانعت از اقدامات معقول آنها باشد – که فقط باید بر خواسته های زیاده خواهانه و خودخواهانه و غیر اخلاقی و غیر انسانی خرده گرفت و فکر نمیکنم این خواسته چنین باشد. ای کاش پیش از حمله به خانه پدری ام و تهدید و ارعاب پدر و مادر بیمارم، و احضار غیرقانونی برادرم و توسل به ترفند وقیحانه و رذیلانه گروگان گیری و تهدید و اخذ تعهد برای این سکوت، و در آن روزها که بارها از فشارهای فراوان بر خانواده ام گفته بودم اقدام مناسبی صورت می گرفت. و به جای به جان هم افتادن ها، آن کمپین ها و جمع های موثر حمایت کننده از زندانیان و خانواده ها به سرانجام می رسید. در پایان افزودن مطلبی تکراری برای تاکید است که خانواده ام واهمه ای از شرایط سخت پیش روی نخواهد داشت. و تنها این خواسته من می باشد و می دانم روزهای سخت تری در انتظار است و راهی را که آغاز کرده ایم، سرانجام به پایان خواهیم رساند و بی تردید خانواده ها مهمترین مشوق و حامی این مسیر خواهند بود. چنانچه پس از خرداد ۸۸ و در حالیکه تازه برای دومین بار از زندان آزاد شده بودم خانواده ام عاملی موثر در ادامه فعالیت هایم بودند. اگر اندوه کشته شدگان و بازداشت شدگان روح و جان مادرم را نمی آزرد و اگر مادرم در درد و اندوه فراوان مردم سرزمینم نمی گریست، شاید چون عده ای از دوستان به پندار اینکه وظیفه خود را به انجام رسانده ام، دیگر لزومی به حضور در اعتراضات و فعالیت ها نمی دیدم. به هر حال می دانم امروز این پدر و مادر که در تمام طول زندگی از ایشان ایستادگی و صبوری را آموخته ام، این چنین خواهند ماند. و تنها بیان درخواستی برای تامین سلامت ایشان بر عهده من است و امیدوارم دوستان این امر را مدنظر قرار دهند. مجید توکلی/ زندان رجائی شهر کرج
ملاقات تعدادی از خانواده های زندانیان سیاسی با مراجع در قم روز جمعه تعدادی از خانواده های زندانیان سیاسی با حضور در دفاتر و یا بیوت علما با آنان دیدار و پیرامون مشکلات زندانیان سیاسی که بی جرم و گناه به بند ستم گرفتار آمده اند، سخن گفتند. به گزارش تحول سبز، در این دیدار که خانواده نازنین خسروانی، ساجده کیانوش راد، فیض الله و فاطمه عرب سرخی و سید مصطفی تاجزاده حضور داشتند از مظالمی که بر زندانیان سیاسی و خانواده های مظلومشان می رود شکوه شد و علما و مراجع همچنان به عنوان اصلی ترین پناهگاه و ملجأ این خانواده ها با توجه به موضع گیری های پیشین و ابراز نظرات راهگشای فقهی شان مورد تکریم حاضران قرار گرفتند. فشار شدید بر روی زندانیان زن بویژه زنان زندانی در سلول های انفرادی ۲۰۹ و دیگر بندهای زندان اوین از مهم ترین مباحث مطرح شده در این دیدار بود و خانواده ها با ابراز نگرانی از وضعیت نامعلوم عزیزان خود و دیگر زنان مانند زهرا حاتمی و ریحانه طباطبایی ، نسرین ستوده و فرزانه روستایی درخواست واکنش نسبت به این بدرفتاری ها و اقدامات غیرشرعی را نمودند. با توجه به زمان محدود این ملاقات ها نسبت به سایر مشکلات خانواده ها بویژه زنان جوانی که سرپرست خانواده شان در حبس طولانی مدت است و از تماس تلفنی و ملاقات و مرخصی محروم مانده اند و نیز درمورد وضعیت شاکیان از سردار مشفق و سایر مداخله گران نظامی که به زندان فراخوانده شده اند گزارشی اجمالی ارائه شد و علاوه بر آن نامه ای متضمن مشکلات این عزیزان جهت بررسی و دستورات لازم تقدیم شد. گزارش وضعیت مهندس محسن صفایی فراهانی که چهار ماه است تحت الحفظ در بیمارستان به سر می برد و نیز مصطفی تاجزاده که پنج ماه است علیرغم بیماری در قرنطینه زندان به سر می برد و از تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده و وکیلش محروم است و یک اربعین است که ملاقات کابینی اش نیز ممنوع شده است،از جمله گزارش های ارائه شده در این دیدارها بود. در این دیدارها خانواده ها انتظارات خود را از مراجع در شرایطی که قوه قضائیه حقوق ابتدایی زندانیان سیاسی را نمی دهد و با اتهام امنیتی آنان را تحت سخت ترین فشارها گذارده است، مطرح کردند و ابراز امیدواری کردند که این ظرفیت بزرگ در جامعه اسلامی بتواند در خدمت حل مشکلات جامعه قرار گیرد و رفع مظالمی که بر زندانیان سیاسی و خانواده هایشان می رود با اظهار نظرهای فقهی و توصیه ها و تاکیدات ایشان، در اولویت قرار گیرد. مراجع تقلید شیعیان با شفقت و دلسوزی توأم با تأثر شنوای تظلم خواهی خانواده ها شدند که به نمایندگی از دیگر عزیزان در محضر آنان حاضر شده بودند، و علاوه بر بیان مشکلات عریضه ها و نامه هایشان را برای بررسی و دستور رسیدگی تقدیم کردند.
شش سال حبس برای عضو شاخه جوانان نهضت آزادی سایت میزان خبر: مهدی قلی زاده اقدم به شش سال حبس تعزیری محکوم شد. این عضو شاخه جوانان نهضت آزادی ایران به حکم قاضی پیر عباسی و به اتهام عضویت در نهضت آزادی، تلاش برای بی آبرو کردن نظام جمهوری اسلامی، حضور در تظاهرات روز عاشورا و بی حرمتی به مقدسات، اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی به شش سال حبس تعزیری محکوم شده است.
ایران از دستگیری شهروند آمریکائی در مرز جلفا خبر داد خبرگزاری فارس پیش از این از دستگیری «یک جاسوس زن آمریکایی به نام "حال تالایان"» حین ورود از مرز ارمنستان به ایران خبر داده بود. این خبرگزاری افزوده بود که این زن ۵۵ ساله که توسط مأموران گمرک نوردوز دستگیر شده در دندان‌های خود تجهیزات فنی جاسوسی (میکروفون) کار گذاشته بود. این خبر سپس در شبکه‌ی تلویزیونی العالم که متعلق به ایران است تکذیب شد. فیلیپ کراولی، سخنگوی وزارت خارجه‌ی آمریکا، روز جمعه با تکذیب این خبر گفت، برای تحقیق در این مورد مقامهای آمریکایی با سفارت سوئیس در ایران نیز تماس گرفته‌اند. همزمان ارمنستان نیز این خبر را تکذیب کرد. این‌بار خبرگزاری فارس، روز شنبه، به نقل از امیر احمد گراوند، جانشین پلیس مرزبانی کل کشور از دستگیری حال تالایان ۳۴ ساله با تجهیزات فیلمبرداری در مرز جلفا خبر داد که "از سوی سازمان جاسوسی آمریکا ماموریت داشته" است.
آغاز سفر
هیلاری کلينتون به خليج فارس برای افزايش فشارها بر ايران يکی از مقامهای ارشد وزارت امور خارجه آمريکا به خبرنگاران گفت که جلب حمايت اين کشورها برای افزايش تحريمها عليه ايران و همچنين جلب حمايت آنها از دولت جديد عراق، اهداف اصلی سفر خانم کلينتون خواهند بود. وی در اين سفر پنج روزه با مقامهای عالی رتبه امارات متحده عربی، عمان و قطر ديدار خواهد کرد. بررسی احتمال آغاز مذاکراتی چندجانبه با ايران برای جلوگيری از دستيابی تهران به سلاح هسته ای، يکی ديگر از موضوعاتی است که وزير امور خارجه آمريکا آن را با همتايان خود در منطقه در ميان خواهد گذاشت.
تولید میله و صفحه سوخت هسته‌ای در ایران علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی و سرپرست وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران از تولید میله و صفحات سوخت هسته‌ای خبرداد. وی روز شنبه (۸ ژانویه/ ۱۸ دی) در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس گفت:«ما برای صفحه سوخت كارخانه پيشرفته‌ای را در سايت اصفهان ايجاد كرديم. تحول عظيمی در عرصه توليد ميله‌ها و صفحات سوخت ايجاد شد و ما با تكميل اين كارخانه در اصفهان جزو معدود كشورهايی هستيم كه هم ميله سوخت و هم صفحه سوخت را توليد می‌كنيم، در واقع رفتار غرب باعث شد به اينجا برسيم». میله و صفحه سوخت هسته‌ای پیش از این از روسیه وارد می‌شدند.
ايران خواستار
عذرخواهی نشريه آلمانی شد که خبرنگارانش در تبريز زندانی هستند اين دو خبرنگار که برای تهيه گزارشی درباره سکينه محمدی آشتيانی به ايران سفر کرده بودند، به دليل نداشتن مجوز خبرنگاری از وزارت ارشاد بازداشت شده اند. اين دو خبرنگاران ضميمه آخرهفته روزنامه «بيلد» هستند. علی اکبر صالحی در اين باره گفت که کارفرمايان اين دو تن بايد بپذيرند که اشتباه کرده اند. شرکت رسانه ای آلکس اشپرينگر ای جی – ناشر ضميمه آخر هفته بيلد – در واکنش به اين اظهارات روز شنبه اعلام کرد که مديران ارشد يا سردبيران اين موسسه، آماده اند که در تهران يا هر جای ديگر با علی اکبر صالحی ديدار کنند.
چهار نفر در
زندان اصفهان اعدام شدند به گفته محمد رضا حبيبی، از مقامهای قضايی اصفهان، جرم اين چهار نفر خريد و فروش ترياک و کراک بوده است. در حالی که تنها هشت روز از آغاز سال جاری ميلادی گذشته، تاکنون ۲۰ نفر از ابتدای اين سال در ايران اعدام شده اند. ايران در کنار چين، عربستان سعودی و ايالات متحده آمريکا، يکی از کشورهايی است که بيشترين مجازات اعدام در آن اجرا می شود.
ترکيه اعلام
کرد مذاکرات هسته ای ايران، ۲۰ ژانويه در استانبول برگزار می شود به گزارش خبرگزاری دولتی ترکيه – آناتولی - احمد داوود اغلو، روز شنبه به رسانه های محلی ترکيه گفت که کاترين اشتون، مسئول سياست خارجی اتحاديه اروپا هفته آينده به ترکيه می رود تا مقدمات اين مذاکرات را فراهم کند. دور پيشين اين مذاکرات بين ايران با نمايندگان کشورهای آمريکا، بريتانيا، فرانسه، چين، روسيه و آلمان، در روزهای ششم و هفتم دسامبر در ژنو برگزار شد. اين مذاکرات که بعد از ۱۴ ماه از سرگرفته شده، برای حل اختلاف نظر درباره غنی سازی اورانيوم در ايران برپا می شود.
|
|
تنها مطالب و مقالاتي که با نام جبهه ملي ايران - اروپا درج ميشود نظرات گردانندگان سايت ميباشد . |
احتمال
اعدام یک زندانی سیاسی دیگر در ایران
«محکومیت
شیوا نظرآهاری به چهار سال زندان و شلاق» 
مجید
توکلی: می دانم روزهای سخت تری در انتظار است 