دلالى ترکیه در پرونده اتمی جمهوری اسلامی

ایرنا: "رجب طيب اردوغان"، نخست وزير ترکيه نيمه شب يکشنبه وارد فرودگاه بين المللي مهرآباد تهران شد. سخنگوي وزارت امور خارجه جمهوري اسلامي با بيان اين که نخست وزير ترکيه به عنوان مهمان ويژه چهاردهمين نشست سران گروه 15 در تهران حضور يافته است ، از احتمال برگزاري ديدار سه جانبه ميان رئيسان جمهوري اسلامی، برزيل و نخست وزير ترکيه در خصوص مبادله سوخت هسته ای در حاشيه اجلاس گروه 15 خبر داد. لوييس ايناسيو لولا دا سيلوا رييس جمهور برزيل نيز براي شرکت در اجلاس گروه 15 در تهران بسر مي برد. کشورهاي ترکيه و برزيل هر دو از اعضاي غير دايم شوراي امنيت سازمان ملل هستند واز سياست هاي هسته اي جمهوري اسلامي حمايت مي کنند و مخالف اقدامات يک جانبه گرايانه آمريکا هستند.

دلالى برزيل در پرونده اتمی جمهوری اسلامی

خبرگزارى سپاه پاسداران موسوم به فارس به نقل از يک كارشناس رژيم نوشت : مسؤلان جمهورى اسلامى در گسترش مناسبات با كشور برزيل اين واقعيت را بايد در نظر بگيرند كه يكى از اهداف اصلى برزيل در گسترش روابط اقتصادى، سياسى و بين ‌المللى، برخوردارى از جايگاهى بهتر در چانه‌ زنى و كسب امتيازات بيشتر از ايالات متحده و كشورهاى ثروتمند اروپائى‌ است.

 

ریشه علاقه استراتژی ملی برزیل به بن بست هسته ای خامنه ای

منصور امان

هیچکس بهتر از تازه ترین میانجی گر بُحران هسته ای رژیم مُلاها نسبت به دور باطل اقداماتی با این درونمایه آگاه نیست. یک هیات چند صد نفره اقتصادی و بازرگانی که آقای لولا داسیلوا، رییس جمهوری برزیل را در سفر به ایران همراهی و نُقطه ی ثقل سفر وی را مُشخص می کند، واقعیت مزبور را مُستند کرده است.

پس از خودداری آقای اردوغان از سفر به تهران، رییس جمهور برزیل تنها چهره شاخصی است که به آنچه که رژیم ولی فقیه با آب و تاب "جی 15" می نامد، می تواند اهمیت ببخشد؛ امری که با توجه به انگیزه های اصلی آقای داسیلوا از دیدار از "اُم القرا"، همزمان می تواند با سند ناکامی این نمایش دیپلُماتیک برای فرار از تحریمهای شورای امنیت برابر شمُرده شود.

البته پیش تر برزیل با تکذیب گفته های آقای مشایی و نیز مطالب پایگاه رسمی دولت مبنی بر ارایه طرح جدیدی برای مُبادله سوخت هسته از سوی این کشور، برای آیت الله خامنه ای و گُماشته اش فضای مانور زیادی گرد خویش باقی نگُذاشته بود.

آقای داسیلوا تنها رییس کشوری نیست که بُحران اتُمی جمهوری اسلامی اشتهایش را تحریک کرده است. در گذشته روسیه و چین در تعقیب غریزه مزبور، از دو زاویه ی منافع اقتصادی و تعریف جایگاه خود در نظم بین المللی، پیگیرانه و با جدیتی مثال زدنی بر سر این سُفره حاضر شده بودند. بُرش زمانی که برزیل برای نشان دادن آشکار این امر انتخاب کرده است، ارتباط مُستقیمی با وخیم شُدن موقعیت رژیم مُلاها نزد طرفهای خارجی خود و پیرو آن، فاصله گرفتن لابی روسی و چینی دارد. آقای لولا داسیلوا مایل است در این فضای خالی مانور دهد حتی اگر نقشی بیشتر از یک واسطه درجه دو برای وی رزرو نشده باشد و عقربه های ساعت، زمان زیادی را به پایان مُهلت بهره وری از سُفره هسته ای جمهوری اسلامی نشان ندهد.

این امر بیانگر آن است که کورس آقای داسیلوا برای سواری گرفتن از مُلاها فقط نمی تواند به منافع کوتاه مُدت تجاری محدود شده باشد. نگاهی به تلاشهای برزیل برای به رسمیت شناخته شدن به مثابه یک قُدرت جهانی با تمام ویژگیهای آن یعنی توانایی اقتصادی و همینطور نظامی، اُفق مُلا سواری آن را هم نشان می دهد.

این یک راز سر گُشوده است که برزیل در این راستا، برنامه تولید تسلیحات هسته ای خود را که پس از پایان دیکتاتوری نظامی مُتوقف کرده بود، از سر گرفته است. دولت آقای داسیلوا با ناعادلانه خواندن قرارداد منع تولید جنگ افزارهای هسته ای که در نتیجه آن ایالات مُتحده تنها قُدرت اتُمی قاره آمریکا باقی می ماند و اعلام محدود کردن بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتُمی، به طور آشکارا برای باز کردن جایی بین و در کنار واشنگتن، روسیه، چین و فرانسه تقلا می کند.

راه انداختن سیرک آذر ماه در ریودوژانیرو که در آن آقای احمدی نژاد، گُماشته ولی فقیه بر مسند ریاست جمهوری به نمایش عمومی درآمد و همچنین مُعاشرت کُنونی با جمهوری اسلامی، اهرُم فشاری به حساب می آید که می بایست مسیر به رسمیت شناخته شدن بُلندپروازیهای برزیل را اندکی هموار سازد.

از این زاویه، علاقه ی استراتژی ملی برزیل به بُن بست هسته ای آقای خامنه ای و شُرکای نظامی و امنیتی اش، از چشمه ی پراگماتیسمی فُرصت طلبانه می جوشد که در آن وساطت یا حل مساله جایگاه مرکزی ندارد. دعوت التماس آمیز رژیم جمهوری اسلامی از شُرکای مُوقت به بازی تضمینی دو سر بُرد فقط یک منبع الهام این پراگماتیسم است.