موضع جبههٔ ملی ایران در واشنگتن در بر ابر بیانیۀ آقای ادیب برومند
بیانیه اخیر آقای ادیب برومند رئیس شورای جبهه ملی ایران در داخل کشور که طی آن ایشان در منافات صریح با اساسنامه جبهه ملی ایران و سیرۀ دکتر محمد مصدق بنیانگذار جبهۀ ملی ایران, اعضای جبهه را به سرسپردگی در قبال یک فرقه مشخص مذهبی فرا خواندند، علاوه بر این که به یک رشته جنجالهای بیهوده در ارتباط با جبهۀ ملی دامن زد و برای کسانی که هیچ فرصتی را در جهت تضعیف جبهه و تحقیر میراث مبارزات ملی از دست نمی دهند بهانه فراهم ساخت، نگرانی بسیار عمیقی در صف اعضا و یاران صمیم وصدیق جبهۀ ملی ایران در نقاط مختلف جهان از این بابت که جبهه ملی در داخل کشور به کجا می رود، بر انگیخت. اعضای جبهۀ ملی ایران در واشنگتن که یکی از تشکیلات جبهۀ ملی در خارج از کشور است نیز به طرز عمیقی در این نگرانی شریکند. جناب برومند البته در بیانیۀ دیگری کوشیدند فشارهای اعمال شده از جانب نظام حاکم مذهبی را بر جبهۀ ملی در داخل کشور به عنوان دلیل صدور بیانیۀ نخستین ارائه دهند و توصیه های غیر اصولی خود را در آن بیانیه به عنوان یک اقدام مصلحتی توجیه کنند. در این واقعیت که استبداد مذهبی حاکم بر کشورهیچگونه دگر اندیشی را بر نمی تابد و همۀ دریچه های بیان آزاد را بر روی مردم بسته است جای هیچ شکی نیست، اما این امر به هیچوجه نمی تواند توصیه های آقای برومند را که در حکم تغییر اساسی رسالت تاریخی جبهۀ ملی ایران و بی اعتنایی به هدف ها و آرمان های اصیل آن است توجیه کند. جبهۀ ملی ایران طبق اساسنامۀ خود یک تشکلیات ملی سیاسی، غیر مذهبی و فرادین (سکولار) است و آنچه که جناب برومند به اعضای جبهه توصیه کرده اند با چنین طبیعتی مغایرت و منافات کامل دارد .
به اعتقاد اعضای جبهۀ ملی ایران در واشنگتن، اقدام جناب برومند در صدور بیانیۀ اولیه شان به منزلۀ زیر پا گذاشتن همۀ اصول اعتقادی جبهۀ ملی ایران و قصور در وظایف و مسؤلیتهایی بوده است که هنگام تصدی ریاست شورای جبهۀ ملی ایران به عهده گرفته اند. در اینجا لازم به ذکر است که اعضای جبهۀ ملی ایران در واشنگتن از سوابق دیرین جناب ادیب برومند به عنوان یک رجل میهن دوست و نیز از خدمات گذشته شان به جبهۀ ملی ایران بخوبی آگاهند و آن را شایستۀ هرگونه تحسینی می دانند، ولی با وضعی که به سبب اقدام اخیرشان به وجود آمده با کمال احترام به ایشان توصیه می کنند که موقرانه از ریاست شورا گناره گیری کنند تا جبهه بیش از این از پیگیری رسالت تاریخی خود که هدایت مردم ایران به سوی آزادی و دموکراسی و حاکمیت ملی است باز نماند.
در بسیاری از کشورهای جهان و نیز در سازمانهایی که بر شالودۀ دموکراتیک استوارند کناره گیری رهبران و دولتمردان مسؤل هنگامی که اشتباه جبران ناپذیری در دوران تصدی آنها روی می دهد امری رایج است و نه تنها از ارج و احترام چهره ای که با وارستگی به اشتباه خود اذعان می کند و از مقام خویش کنار می رود نمی کاهد، بلکه وزن و احترام چنان شخصی را که نشان می دهد به مصالح کشور و سازمانی که به آن تعلق دارد بیشتر از جاذبۀ جاه و مقام پایبند است، در انظار هرچه بیشتر بالا می برد. امید صمیمانۀ اعضای جبهۀ ملی ایران آن است که اقای ادیب برومند نیز از این رسم و راه ستوده پیروی کنند و با کناره گیری داوطلبانۀ خود از ریاست شورای جبهه، زمینه را برای بهبود و اصلاح عمیق و پردامنه ای درسطح رهبری جبهۀ ملی ایران در داخل کشور فراهم آورند.