پاینده ایران
ای آفریدگار پاک
ترا پرستش می کنم و از تو یاری می جویم
هم میهنان
۳۵ سال پیش در ۲۲ بهمن ۵۷، ایرانیان که از تباهی و بی عدالتی به جان آمده بودند در اعتراضی همگانی از هر مکتب و مشرب با همه تفاوتها در اندیشه و سلیقه و شیوه مبارزه و روش رویارویی با سلطه ی حاکم در رهایی از ستم با خیزشی همگانی به همبستگی ملی جامه عمل پوشاندند و یکبار دیگر معجزه حماسه همبستگی ملی را آنگاه که ملتی اراده کند به اثبات رساندند به این امید که طرحی نو دراندازند و جامعه ی استبداد زده وابسته را از فلاکت و تبعیض به رهانند و برای نسل آینده ایران و جهان درس آموز شوند که تنها راه رهایی از استبداد از هر نوع آن داشتن اراده رهایی ملی و همبستگی ملی است.
هم میهنان به راستی چرا این اعتراض های همگانی به انقلاب انجامید؟ آیا انقلابی که بدرستی انجام گرفت چگونه به این نتیجه رسید؟
آیا خواست مردمی که در خیابان ها رو در روی نظام استبدادی تا بن دندان مسلح به خیابانها آمدند برای چه بود؟
برای ارزیابی دستاوردهای غالب کاربدستان پس از انقلاب کافی است گذری هرچند مختصر به حال روز امروزمان که برآیند ۳۵ سال آزمون و خطا در مدیریت کشور کرده دریابیم چه به سرمان آمده است.
هدفهای بنیادین اعتراض های به انقلاب منجر شده، که همانا استقلال ملی، آزادیهای فردی و اجتماعی، عدالت همگانی رعایت حقوق بشر، رفع تمامی نابرابری های جنسیتی و قومی تاریخ پرافتخار این ملت بزرگ و همه آزمونهای تاریخی نشان می دهد جز از راه سامانی مردم سالار بدانها نمی توان رسید، بدست آوردیم؟
با افسوس هنوز جریان توفنده حرکتهای رهایی بخش در رگ و پی اجتماع در جریان بود که بعضی از خود جلو انداختگان همچون “مجاهدان یکشنبه” با ترفندهای عاری از حقیقت باورهای مردم را به تنخواه گردان سیاسی خود بدل کردند و گام به گام و آرام آرام یکه تازی در شکلی تازه بر کشور سایه گسترانید و نه تنها هیچ تغییر ریشه ای مثبت در مناسبات اجتماعی – سیاسی و اقتصادی پدید نیاوردند بلکه فرهنگ ملی را نیز با نگاه یک سویه از پویایی انداختند و چه زمانها و فرصت های ارزشمندی در درون و بیرون میهن برباد داده شد و کار را در اعمال فشارها و تبعیض ها بجایی رساندند تا از یکسو مستمسکی شود برای زمزمه های شوم و شعارهای بی پایه ی تجزیه طلبی از سوی عناصر بریده از مام میهن و دست آموز بیگانگان و فرار مغزها، جوانان و روشنفکران از کشور و از دیگر سوی سقوط ارزشهای اخلاقی و فساد مالی حاکم بر پاره ای از کاربدستان و رشوه خواری عوامل دست نشانده با شتاب بیشتری ادامه یافت.
حزب ملت ایران از همان آغاز، گذار آرام در تغییر ساختار از وضع آشفته حاکم به مردم سالاری که پابندان آزادی، استقلال و رعایت حقوق بشر و عدالت اجتماعی باشد را تنها رهیافت درست تلقی کرده، بارها و بارها با ارائه ی هشدار های بهنگام خطر هولناک سودجویان و خودکامگان را که در کمین انقلاب بودند یادآور شده است. امروز نیز همچنان بر لزوم ایجاد فضای باز سیاسی و ایمنی قضایی و رفع تبعیض ها و حصرها پای می فشرد و خواستار تغییر آرام و ریشه ای در ساختار سیاسی کشور است ما بر این باوریم جابجایی مهره ها راه رهایی از بن بست پیش روی نیست، بلکه روی آوردن به منبع بی پایان ملت و گردن نهادن به اراده ی ملی آنهم بدور از هرگونه خشونت ملک و ملت بر باد ده. در فرآگردی منطقی و دموکرات است تا در سایه آزادی، عدالت، استقلال و حکومت قانون دیگر شاهد فساد، تبعیض و جنایت های فجیع قتل میهن پرستانی چون داریوش و پروانه فروهر رهبران حزب ملت ایران با پیشینه ای افزون بر ۵۰ سال مبارزه مستمر در راه رهایی ملت و دیگر جوانان و مبارزان ملت نباشیم.
سالها پیش در بیانیه ای نوشتیم “یادش بخیر انقلاب” به راستی بازهم یاد انقلابی به خیر که شعارش میزان رای ملت بود و می رفت ویا می توانست در سایه یگانگی ملی و دسته بندی نکردن ملت بدور از گزمه و شحنه تاریخساز شود.
حزب ملت ایران همه زنان، مردان و جوانان آرمانخواه را بدور از خشونت به تلاشی قانونمند و خستگی ناپذیر در برپاداشتن حاکمیت ملی و استقرار مردم سالاری و حکومت قانون فرا می خواند تا ایران زمین آزادی، آبادانی، استقلال و عدالت را بازیابد تا فرزندانمان بجای پشت میله های زندان پشت میز درس و کار و سازندگی باشند و فرزندان پراکنده میهن در سرتاسر جهان نیز به خانه خود بازگشته در امر توسعه و سازندگی ایران با هم در آزادی و همبستگی ملی به تلاش برخیزند و ایران را آباد کنیم.
درود بر داریوش و پروانه فروهر شهیدان راه مردمسالاری
برچیدن زندان سیاسی یک خواست ملی است
برقرار باد سامان مردمسالار
حزب ملت ایران
تهران ۲۲ بهمن ماه ۱۳۹۲ خورشیدی