تعطیلی رسمی، چند تعطیلی غیررسمی را در پس و پیش خود یدک می‌کشد. به صورت رسمی فقط دو روز این هفته بمناسبت عاشورا تعطیل بود اما، مجموعه اهل کلاس و درس از چند روز قبل خود را در تعطیلی و بر گذاری مراسم می پندارند. روند آموزش تقریبا متوقف و همه چیز موکول شده است.
قریب به اتفاق خدمات دولتی به مردم متوقف و موکول شده؛ این وضعیت منحصر به یکی دو مقطع زمانی خاص در هر سال نیست. کافی است موعد ی مشابه فرابرسد تا همین قصه و غصه تکرار شود.
سهم بیشتر تقصیرات بر گردن مجموعه دستگاه های مسئول و مخصوصا بخش تبلیغات است که پیش از محرم با میلیونها متر پارچه و ابزار عزا داری از بودجه بیت ا لمال و اخیرا با بر پا کردن چادر عزا و تزیین ان با آ جر و مصالح ساختمانی مزین به « گاه –گل » جهت روشن کردن شمع ، توزیع اش ، چلوخورشتها همراه با چای و شیر کاکایو و امثالهم همراه با مصرف بسیار عظیم ظروف یکبار مصرف که همه و همه در تعریف اصراف و تبذیر می اید و در این وانفسا و گرفتاری توده مردم محروم از حد اقل ها – دور از انسانیت بشما رتوائد رفت و میرود ….به استقبال مراسمی میروند که بمدت دو ماه بطول می انجامد و از دوران صفویه و بعد از سال ۵۷ « که استمرار انقلاب به عاشورا گره خورده » رو بتوسعه نهاده است.
در این میان در نشست رسمی هیات دولت « رییس روحانی » منتخب ۲۹ اردیبهشت ملت به امید اندیشمندی و اقداماتی در مسیر منافع ملی و مردم محروم که اخیر وزیر کشورش در نقاطی در صد بیکاری را بالای ۶۰ در صد عنوان نمود نیز با آه و افسوس به روضه خوانی می پردازد و کابینه ژست گریه به خود میگیرد که فاعتبرو یا اولی الابصار.
آنچه با کمال تاسف باید پذیرفت این است که عموم مردم و جامعه به مسئولیت ناپذیری و فرار از وظیفه بتبع روش متظاهرانه اهالی مساجد و منبر دچار شده اندو امکانات عملیات امام کشی در تمامی سازمانها اعم از خصولتی و غیر ان بعیان مشاهده میشود . بهنگام نماز ظهر روحانیون البته با دریافت مواجب در سنگر تقویت کننده این تاتر ، حضور فعال دارند و گروههای سازمان یافته تحت عنوان بسیج مترصد امدن چنین ایامی گوش بفر مانند و رانتها در خدمت انان ، انگار که این خود نوعی اشتغال است ، با این ترتیب میتوان ۶۰ درصد بیکار را در این زمانها بکار واداشت.
طبیعی است که رواج این فرهنگ عموم مردم از جمله کارکنان ادارات حتی بانکها و ارتش و نیروها را هم درگیر آن کرده ومی کند؛ در چنین شرایطی در واقع نوعی وقت گذرانی ، خواسته عمومی شده و قشر کوچکتری که تلاش دارند این وضعیت را دگر گون سازند عملا راه به جایی نخواهند برد که طی ۳۹ سال گذشته نبرده اند و وای اگر از پس امروز بود فردایی که فرداها در پیش و از این لحاظ « رشد کافی » در نبود « حداقل توسعه » که « نیاز اصلی ملک و ملت است » بشدت رایج و متداول میباشد.
بیقین نیاز اصلی و ضروری از بین بردن این روحیه فرهنگ سازی میباشد و باید مسئولان مربوطه را به چالش کشید که برای تغییر این روحیه چه کرده اند؟ « چنانجه انتشار و انعکاس چنین نگاه – اندیشه و باورو توصیه ا ی در وسایل ارتباط جمعی درون کشور ممکن بنظر برسد «که در شرایط غالب بعید مینماید » میتوان به تغییر این اتلاف وقت ها و شستشوی مغزها امید بست «که کشورمان را از این تنگنا های خود کشته بدر آورد» و شعر همیشگی که : « مکن در این چمنم سرزنش به خود رویی – چنانکه پرورشم داده اند میرویم» یا « لیس للانسان الی ما سعی» و بالاخره مصداق « ای نور چشم من بجز از کشته ندروی » و در این میان با سکوت یا حضور فیزیکی و تماشا، تک به تک احاد جامعه نقش دارند که مطلبی دیگر می طلبد.
اصلاح قوانین و مصوباتیکه در این مقوله مشوقی تا کنون بشمار رفته ، مقدم شمردن امور جاری کشور، کاهش تدریجی هیجانات و بکار گیری احساسات ، القا و انتقال خیر خواهانه ضرورت و الویت توجه به این دگر اندیشی مهم به مدیران میانی و پایین دستی محیطهای اداری ودر پی ان جامعه از طریق تریبونهای در اختیار دولت ، عمل جدی و واقعی همه دست اندرکاران وابسته به نظام با مفهوم مطلق –در زدودن این گناه که نوعی شرک در این روزگار بشمار میرود … راه کاریست موثر.
مشکل است انانی را که محرم نیامده و برسم چشم هم چشمی که مبادا از قافله رانت عقب بمانند سر تا پا سیاه پوش میشوند و چاقو در این وادی دسته خود را نمی برد ، بزبا ن عریانتر ادامه مسیولیتهای متولیان و بقاء انان در زنده نگه داشتن این مراسم که ایران اسلامی بفر موده زنده از انست … با صدور بخشنامه هایی هر چند الزام آورکه در جرات هر کس نیست … تغییر داد.
البته بخشی از اقداماتیکه می توان برای از بین بردن این وضعیت غیرقابل دفاع در کشور انجام داد اینستکه کارخانه های شعار بافی یا متولی بافت پارچه های مخصوص این ایام در تیراژ چندین میلیارد متری را نیز از تولید باز داشت !! که به روزگار هپکو دچار میشوند !! اگر واردات از چین نباشد که در انصورت به تجار محترم خسارت وارد میشود. …
رفتارها و تصمیمات دوران احمدی نژاد اگر از دیگر پیشگامان این مقوله ۴۰ ساله بگذریم، عملا به این فرهنگ راحت طلبی و فرار از انجام وظیفه کمک کردودولت با بخشنامه های شفاهی و کتبی، با وضوح تمام مدیران دستگاه ها را مکلف می کرد که با درخواست مرخصی کارمندان در روزهای موسوم به «بین التعطیلین» مخصوصا در ایام سوگواری موافقت کنند که کم و بیش این توجه نا معقول ادامه دارد و انانکه در این مراسم حضور فعال دارند از اضافه کار و امتیازات دنیوی نیز برخوردار میشوند.
طبیعی است که چنین سیاست هایی، عملا نتیجه ای جز تشویق مردم به راحت طلبی و ترویج فرهنگ فرار از کار و تعزیه داری و رواج خرافات « که دقیقا مغایر دستورات واقعی دین انور میباشد و به ذات خود ندارد عیبی» ندارد.
مطلب سایت انتخاب که با نگاهی اجتناب نا پذی، در ارتباط با رعایت حداقل منافع ملی و بناچار تنظیم شده، ملاک این نوشتار است و تکمله ای بر ان– چون تنظیم کننده یا نویسنده سایت دولت چنانکه افتد ودانی نمیتواند صریحتر ادای مطلب و مقصود نماید و نگارنده جور انان را می کشد. …
ملاحظه میفرمایید داد آشپز در شرایطی که همه سازمانها بودجه خرید تزیینات محرم و رمضان و دیگر سالگردهای مصیبتی !! را دارند نیز در آورده … و گویا در مذاکرات فی ما بین « حسن روحانی » و سران سپاه و ایمه جماعت و مسافرتهاو مذاکرات اندیشمندانه با اهالی قم و « علماء واقعا بروز ساکن آن وادی » توسعه این برنامه ها نیز قید شده بود …چرا که در سنوات قبل در نشست رسمی دولتیان روضه خوانی و یا حضور « در اینگونه مراسم رو به توسعه دستوری یا ضامن ابقاء ؟ ! » متداول نبود وابزار حکومت به این شدت حتی در عملکرد کابینه بکار گرفته نمی شد .
روحیه و فرهنگ فرار از کار با این تر تیب همچنان در میان مردم و از جمله در میان خیل عظیم کارکنان دولت وجود دارد. به بیان ساده تر، اگرچه دولت کنونی روزهای بین التعطیلین را تعطیل اعلام نمی کند و ساعات کاری را کمتر نکرده اما عملا بسیاری از امور دولت در این روزها متوقف ومسئولان دولتی هم در خصوص چنین وضعیتی عملا سکوت کرده و تدبیری برای جلوگیری از توقف کارها نیندیشیده اند ، با توجه به ضرورت بکار گیری احساسات برای روز مبادا که شرط انصاف نباشد که تو فر مان نبری !!
طبیعی است که اتفاقات اینچنینی نتیجه خود را در شاخص های توسعه کشور نشان می دهد؛ با توقف کارهاو تولید« اگر باشد » رشد اقتصادی تضعیف و روند آموزش مختل و توسعه علمی با دست انداز مواجه می شود و حتی احساس شادابی، همیاری و مفید بودن از میان خواهد رفت و آه و افغان که ضا یع کننده ابتکار و خلاقیت و توسعه کشور میباشد فزونی می یابد .
به نظر می رسد گام اول در رفع این معضل – آسیب شناسی دقیق و علمی ماجراست؛ این آسیب شناسی باید مشخص کند که دلیل این نوع گرایش به تعطیلی و ترویج خرافات در میان ایرانیان چیست.
عدم ارضای مردم از این همه تعطیلی که در دنیا بی مانند است، از چه معضل و بحرانی نشات می گیرد؟ آیا شهروندان ایرانی به آینده کشور خود بی اعتنا هستند؟ آیا سرنوشت همشهریان و هموطنان برای آنها اهمیتی ندارد؟ ریشه این بی توجهی و بی اعتنایی چیست؟ ایا ادامه وضعیت کنونی وابسته به تقویت این هیجانات است و گزینه دیگری که توام با رفع مشکلات مردم و رفع عقب ماندگی کشورمان باشد وجود ندارد؟
در امد اندک نفت و فرهنگ نپرداختن مالیات به دولتی که عملا با همه ادعا نمیتواند در این شرایط در فکر منافع ملی باشد با عملکردی که شواهد بسیار ی دارد و فر مایشات اکثریت صاحبان تریبونها مبین این امر و ا دامه همین وضعیت و شرایط را نشان میدهد .
همچنانکه مراسم پر آب و چشم تشیع مدافعین حرم در روزهای قبل فارغ از اینکه « مبارزه امام حسین و عدم تابعیت او از حکومت فاسد هدف آموزنده و والاتری داشت » و مثل سایر امور مصادره به مطلوب شد. …
در این میان باید دید دولتها چه کوتاهی و قصوری در برابر مردم داشته اند که نتیجه آن، این سطح از بی توجهی به کشور شده است؟
که موضوع پیچیده ای نیست؛ قطعا مسئولان کشور نیز بر آن واقفند اما رفع این معضل نیاز به عزم جدی و باوری دیگر دارد و چه بهتر که دولت دوازدهم با عبور از این گردنه سهل و ممتنع اگر میتواند دستور ممانعت از ورود پارچه کمتری را به بازاریان خودی بدهد تا « سال مقاومتی تحت ارشاد و مدیریت معاون اول به مقاومتی بایسته دست بزند» و رییس دولت در ایام مانده در پیش روضه خوانی را به دیگر رفقایشان که سمت رسمی ندارند آنهم در بیرون از محیط اداری واگذارند و نگران فراموش شدن این ذکر مصیبتها نباشند و واردات از چین در این رابطه را ممنوع فر ماید و بودجه های اختصاص یافته به این بخش را در بودجه سال ۹۷ حذف نمایند که بعمل کار بر آید. …
بزودی طبق برنامه از پیش تعین شده « مبتنی بر مطالعات مردم وجامعه شناسی علمی و به روز در آ مده در محیط های علمی و دانشگاهی » مراسم اعزام میلیونی اربعین را داریم و اینکه حتی شورای شهر جدید « مبعوث اقای خاتمی» نیز نتوانست از بودجه همشهریان تهرانی برای « تامین مخارج راهیان کربلا» با همه خطرات و خطیرات بکاهد که انوقت هجوم نماز گذاران جمعه با شعارهای از پیش تعین شده در پیش و لاجرم بایستی دنبال پرتقال فروش شتافت.
تعجب نفرمایید اگر در ایام در پیش– شهردار منتخب شورای منتخب و اعضاء گرامی دولت مکرم بر امده از بغض معاویه را– در پایانه های مرزی و در راه کربلا مشاهده نماییم که در بر همان پاشنه می چرخد.