بهمن جلدی- در پی گفتگوهای پیشین در رابطه با انتخابات مجلس شورای اسلامی در هفتم اسفند و پیشنهاد «مشارکت برای مخالفت» از سوی برخی فعالان داخل کشور و پیوستن به گروه «همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران»، به سراغ آقای بیژن مهر، سردبیر خبرگزاری جبهه ملی ایران در خارج از کشور، رفتم.
-خواهش می‌کنم نظر جبهه ملی ایران در خارج از کشور را در ارتباط با انتخابات پیش رو بفرمایید.
-از سال ۲۰۰۳ که جبهه ملی ایران در خارج از کشور به همت زنده یاد دریادار دکتراحمد مدنی بازسازی و احیا شد، به دلیل وجود نظارت استصوابی، همواره “تحریم” تمام انتخابات در جمهوری اسلامی دردستور کار ما بوده است. این موضع ما با سیاست جبهه ملی در داخل کشور نیزهماهنگی دارد چون جبهه ملی در داخل کشور نیز به علت اینکه امکان برگزاری یک انتخابات سالم و آزاد موجود نیست هیچ‌گاه در انتخابات شرکت نمی‌کند.البته جبهه ملی از واژه تحریم استفاده نمی‌کند، بلکه موضع رسمی آنان “عدم شرکت “در انتخابات است. در همین رابطه جبهه ملی ایران در داخل کشور نیز بیانیه‌ای صادر نموده است.
-عدم مشارکت در انتخابات، چه تأثیری بر ساختار حکومت می‌تواند داشته باشد؟
به نظر من در کوتاه‌مدت تاثیر چندانی ندارد، چون رژیم دراین سال‌ها به خوبی یاد گرفته است که نمایش انتخابات راچگونه برگزار کند و در این راه از هر وسیله‌ای مثل تهدید و تطمیع استفاده می‌کند. مردم را با اتوبوس در سطح شهرها جابجا می‌کند و با پخش غذا و ساندیس سعی می‌کند عده‌ای را به خیابان‌ها بیاورد. همچنین از سوی دیگر، کارمندان دولت و حقوق‌بگیران را با پخش شایعات، نگران شغل و آینده خود می‌نماید و با تبلیغات وسیع مضحکه انتخابات را بزرگ‌نمایی می‌کند. اما در درازمدت وقتی تمام این حیله‌ها رنگ می‌بازد، آنگاه ملت درخواهد یافت که چه کسانی به ساز رژیم رقصیدند و چه کسانی بر روی اصول و حقیقت ایستادند و موضعی به سود کشور و ملت داشتند.
-نظر شما در رابطه با پیشنهاد آقای حشمت‌الله طبرزدی جهت پیوستن تمامی گروه‌های سیاسی به گروه «همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران» چیست؟
-به نظر من متاسفانه پیشنهاد آقای طبرزدی به جایی نخواهد رسید چون شرایط رسیدن به یک تفاهم ملی هنوز به وجود نیامده و دلایل‌اش هم زیاد است. از توطئه‌های رژیم که بگذریم، پراکندگی اپوزیسیون و بخصوص موش دواندن چهره‌های به ظاهر مخالف رژیم در خارج ولی در واقع محافظان رژیم که می‌توانند القاب فریبنده‌ای چون اصلاح‌طلب و یا روشنفکر دینی داشته باشند، مهم‌ترین عامل این عدم همگرایی ملی است.
با تمام احترام و علاقه‌ای که به دوستان عضو گروه همبستگی و آقای طبرزدی دارم ولی این دوستان هنوز راه زیادی در پیش دارند تا چنین در خواستی را مطرح کنند. هنوز هیچ کارپایه‌ای بین دانشجویان، زنان، اصناف و اقشار دیگردراین رابطه صورت نگرفته تا بشود چنین فراخوانی داد. اگرمنظور ایشان صرفا معدودی فعال سیاسی و گروه‌هایی است که طرفداران چندانی ندارند، آنگاه باید روشن کنند با این روش چگونه می‌توانند تاثیرگذار باشند.
-نظر شما در رابطه با ایجاد تشکل‌هایی برای هماهنگ کردن اپوزیسیون خارج از کشور با یکدیگر و با اپوزیسیون داخل کشور چیست؟
-اپوزیسیون خارج از کشور باید کوچک‌ترین فصل مشترک را پیدا کند و با عقلانیت، هدف و شعاری را تعیین کند که عملی و قابل انجام باشد، مثل بهبود وضعیت زنان یا مقابله با فساد گسترده حکومتی که به طور روزمره ملت با آن دست به گریبان است و هزینه زیادی می‌پردازد. اپوزیسیون باید دست از توهمات خود نیز بردارد، در سال‌های گذشته شاهد بوده‌ایم که دولت‌های در تبعید و شوراهای رهبری زیادی تشکیل شدند ولی راه به جایی نبردند و وقت و پول زیادی صرف توهمات عده‌ای شد و متاسفانه هنوز هم می‌شود. باید با پیروزی‌های کوچک ولی پیوسته با این رژیم مقابله کرد. متاسفانه شرایط جهانی ومنطقه‌ای در حال حاضر در جهت تحکیم این نظام است و به نظر من پاشیدگی از درون محتمل‌تر ازآسیب به رژیم از بیرون است.
در ۳۰ سال گذشته من دست‌آورد مهمی از اپوزیسیون در خارج از کشور را به یاد ندارم و در داخل هم اگر دستاوردی بوده به یغما رفته است، دستاوردهایی که ملت ایران برای آن هزینه‌های زیادی را متحمل شده است. ارتباط مخالفان داخل و خارج هم باید روی محور خواسته‌های داخل کشور شکل بگیرد. آنجا که اختناق قابل حس است.
-با سپاس فراوان از شما برای این مصاحبه و وقتی که در اختیار من قرار دادید.