برخورداری از حق دسترسی به پزشک معالج و دارو و درمان از جمله حقوق مندرج و بدیهی در اعلامیه ها و آیین نامه های بین المللی و داخلی است که متاسفانه مدتهاست علی رغم در خواست های مکرر و مراجعات ما به مسئولان مربوطه، از آن محروم شده ایم. آخرین مورد آن مراجعه چند ماه پیش ما به بهداری زندان اوین و معاینه توسط پزشک متخصص زندان به عنوان پزشک معتمد سازمان زندان ها بوده که ایشان طی دستور و گزارش کتبی، خواهان مراجعه اورژانسی ما به مراکز تحت درمانمان شده اند. اما مسئولان به دلایل نامعلوم مانع آن شده اند. این در حالی است که پیش تر اعزام های پزشکی ما به این مراکز طی دوران حبس انجام می شده است. متاسفانه نه تنها اعزام های پزشکی و رسیدگی های اورژانسی انجام نمی شود بلکه پی گیری های مستمر ما از داخل زندان، حتی امکان ملاقات با دادیار محترم ویژه زندانیان و پی گیری های لاینقطع وکلای ما خارج زندان به سرانجامی نرسیده و این امر به شدت مورد اعتراض، نگرانی و تردیدهای جدی ماست. جای طرح این سوال جدی وجود دارد که دارویی که تحت مراقبت پزشکان معالج تا مدت ها پیش برای معالجه بیمار استفاده می شده و اکنون به دلیل عدم اعزام و تداوم آن، ناگهان قطع شده، تهدیدی جدی برای سلامت و حتی بقای ما نیست؟ چنین شیوه ای آیا مطابق قوانین و رفتار انسانی است؟
لذا در اعتراض به این شیوه غیر قانونی، غیر انسانی و غیر شرعی و برای اعلام خطر و نگرانی سلامت و جانمان علی رغم استفاده از داروهای روزانه از ۹۷/۱۰/۲۴ لغایت ۹۷/۱۰/۲۶ به مدت سه روز دست به اعتصاب غذا می زنیم و درخواست رسیدگی فوری داریم. اعلام می داریم در صورت عدم رسیدگی مسئولان و به خطر افتادن بیش از پیش سلامتمان دست به اعتراض های بعدی خو اهیم زد که تبعات آن متوجه مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران خو اهد بود.
نازنین زاغری – نرگس محمدی
زندان اوین