هم میهنان
ایران ما اینک تنها تر از همیشه تاریخ است گویی این جبر تاریخ است که باشندگان کهن ترین سرزمین و کشور تاریخ تمدن بشری، چنین در شهر آشوب منطقه پر از آتش و خون خاورمیانه گرفتار شوند.
دو روزپیش در نهایت شگفتی خبری بر روی تلکس خبرگزاری های جهان رفت که نه تنها ملت ایران را دچار سرگشتگی و شگفتی نمود، بلکه جهانی را به حیرت فرو برد.
خبر دهشتناک و دردناک بود، محسن فخری زاد” یکی از بلند پایه ترین دانشمندان ساختار دفاعی ایران ترور شد!! و پرسش این است چرا؟
چیستی و چرایی این ترور پاسخ بلند بالایی دارد که از حوصله ی این گفتار خارج است ،اما آنچه که روشن است این نکته می باشد که ملت ایران به عنوان ملتی که همواره از سوی همسایگان و دشمنان فرا سرزمینی تهدید می شود و سالهاست میلیارد ها دلار از ثروت این ملت هزینه ی نهاد ها ی امنیتی می شود چرا سالی باید چندین بار با چنین رویداد های تلخی مواجه شود؟
چگونه باید پذیرفت کشوری به گستردگی و توانمندی ایران با داشتن چندین نهاد امنیتی که به زعم خود بر همه ی امور اشراف دارند و مو را از ماست بیرون می کشند اینچنین در برابر کشورک جعلی چون اسرائیل منفعلانه عمل کند و بارها و بارها توسط تیم های تروریستی اسرائیل به چالش کشیده شود؟
سالهاست این ملت به بهانه ی انرژی هسته ای و موشکی تحت شدیدترین تحریم ها قرار گرفته و هست و نیست خود را پای سیاست های رژیم گذاشته دست آورد چه بوده؟
مگر نه اینکه آن زرادخانه موشکی برای بازدارندگی و دفاع از تمامیت سرزمینی و کیان ملی است؟ پس چه شد؟
چه شد با همه شعارهایی که سر می دهید تا به امروز حتا یک گلوله نیز به سمت اسراییل شلیک نکرده اید؟
کجا رفت آن شهرهای موشکی؟
کجا رفتند نهادهای امنیتی غدر قدرت که بر همه ی امور اشراف دارند؟
آخر مگر می توان این همه ناتوانی و سهل انگاری امنیتی و دفاعی را پذیرفت و باور کرد؟ که در روز روشن یک تیم دوازده نفر اسراییلی بتواند بلند پایه ترین کارگزار ساختار دفاعی را ترور نماید و شماها باز هم وعده سرخرمن به ملت بدهید و از انتقام در زمان و مکان مناسب داد سخن سر دهید؟ مگر انتقام های وعده داده شده یپیشین را محقق کردید؟
کجاست آن دستگاه دیپلماسی عریض و طویلی که تمام سفارت خانه هایش در دنیا اندازه یک سفارتخانه ی کشورکی چون اسرائیل در آمریکا توانایی دفاع از منافع ملی کشورش را ندارد و صرفا هزینه های نجومی را بر ملت ایران تحمیل می کنند و سفرایی بدون درک از منافع ملی و حتا ناتوان از سخن گفتن به زبان انگلیسی با عهد و عیال و آقازاده در حال حیف و میل کردن ثروت ملت ایران هستند و با ژست تکنوکراتیک وظیفه ی میهنی و تکلیفی خود که همانا دفاع از منافع حیاتی ایران است را فراموش کرده به امور بیهوده مشغولند.
یعنی بعد از چهل سال هنوز تجربه کافی در این زمینه نیاموخته اند و این وزارت مثلا امور خارجه! نتوانسته حتا یک کادر دیپلماتیک یا یک سفیر آگاه به امور ملی و حقوق بین الملل تربیت کند تا بتواند به هنگام نیاز از حقوق ملت ایران در چنین روزهایی در مجامع بین المللی دفاع کند؟
کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را؟
از کدام درد این ملت نجیب باید سخن گفت؟
هنوز درد شکست دیپلماتیک و امنیتی جنگ قفقاز را فراموش نکرده ایم که باز تراژدی دیگری غرور ملی ما را به بازی می گیرد و حس حقارت ملی را بر ملت بزرگی چون ایران تحمیل می کند.
حال روی سخنم با مجامع بین المللی و دول غربی مدعی حقوق بشر! و مبارزه با تروریست است
چگونه به خودتان اجازه می دهید با وجود تروریسم دولتی به سردمداری اسرائیل که هیچ ابایی از جنایت بر علیه کشورهای دیگر ندارد شعار مبارزه با تروریسم و حقوق بشر سر دهید؟
مگر نمی بینید که با چه وقاحت و قساوت بی پایانی این رژیم در جای جای جهان برای پیش برد اهداف خود دست به جنایت علیه بشریت می زند؟
مگر آنچه که در ایران انجام می دهد ترور نیست؟ مگر نه اینکه تیم های تحت فرمانش خون فرزندان این سرزمین را می ریزند؟ چرا سکوت می کنید؟ چرا بعد از گذشت دو روز حتا سازمان ملل و آمریکا و اروپا حاضر نشدند این ترور دولتی را به صراحت محکوم کنند؟
به راستی اگر کشور دیگری بر علیه یکی از شهروندان شما دست به چنین جنایتی می زد باز هم جامعه ی جهانی شاهد چنین سکوتی از کشورهای اروپایی و امریکا بود؟ یا خاک آن کشور را به توبره می کشیدید و جنگ ویرانگری را بر علیه مردمان و غیر نظامیان آن کشورتحمیل می کردید؟
چرا کشورایران اگر موشک داشته باشد باید تحریم شود و اسرائیل که مجهز به صدها بمب هسته ا ی جهنمی است با این دست آویز بخواهد برای بازداشتن سیستم دفاعی کشور ایران دست به چنین اقدامات جنایتکارانه ای بزند و از سوی غرب نیز حمایت شود؟
شک نداشته و نداریم که اگر در ایران حتا یک حکومت ملی و سکولار نیز حاکم بود باز شماها تمام تلاش خود را بکار می بستید تا ایران توان دفاع از خود را در برابر دشمنان و متجاوزین را نداشته باشد. واین است منطق و روح حاکم بر ساختار امپریالیستی کشورهای غربی.
هم میهنان
آری ما تنها هستیم و جز تکیه بر داشته ها و توانایی های خود تکیه گاه دیگری نمی توانیم داشته باشیم. از سویی با حاکمیتی طرف هستیم که حتا برای کارگزاران دفاعی مورد تایید خود نیز (اگر چه از دید ما این عزیزان با هر نوع گرایش فکری که دارند فرزندان ایران هستند) حداقل های امنیتی را نیز نمی تواند فراهم کند و از سویی با دشمنان بیگانه که هر آئینه در کمین آن هستند تا ضربات کاری بر پیکره ی میهن وارد سازند.
اما امروزبرمن و شما بایسته ولازم است تا در هر کجای گستره گیتی که زیست می کنیم به خاک خود وفادار بوده و ادای دین نماییم و از مظلومیت و حقوق ملت ایران دفاع کنیم و بی درنگ جنایت اسراییل را محکوم کنیم.
ما اگراپوزسیون ومخالفت رژیم اسلامی هستیم، که هستیم و این رژیم را به عنوان یک حاکمیت ملی و مردمی قبول نداریم، باید این هوشمندی را داشته باشیم که در بزنگاه تاریخی در جای درست تاریخ بایستیم.
امروز اگر در برابر چنین جنایتی حتاعلیه یک شهروند عادی ایرانی سکوت کنیم شک نداشته باشید که دشمن بیگانه با ما همان خواهدکرد که با لیبی، افغانستان، یمن، عراق و سوریه کرد.
تکلیف ما با رژیم استبدادی حاکم کاملا روشن است و به حکم تاریخ این ملت با مستبد همان خواهند کرد که نمونه های بسیاری از آن در تاریخ مکتوب شده است اما اجازه نخواهند داد که در چنین شرایطی دشمنان بیگانه گستاخی پیشه کرده و بر منافع حیاتی و ملی کشور خدشه ای وارد سازند.
هم میهنان عزیزم
درشرایطی که مدتهاست دچار درد جانکاه بیماری هستم، اما دیدن آنچه که بر میهن و ملتم می گذرد برایم به عنوان کسی که همه عمر با عشق به این میهن اهورایی زیسته آنچان دردناک است که با هزار درد دیگر جسمی نیز، این درد میهن را قیاس نتوان کرد. لذا ناچار شدم آنچه گوشه ای از این درد میهن را با شما بازگو نمایم. باشد که ایران ما این روزهای دشوار را نیز همچو همه ی تاریخ پر افتخار خود با سرفرازی پشت سر بگذارد و ایرانیان در رفاه و آرامش در اندیشه ی اعتلای میهن باشند.
پاینده ایران
خسرو سیف
۹آذر ماه ۱۳۹۹ خورشیدی