دشواریهای زندگی درنظام جمهوری اسلامی بویژه در سالهای اخیر مردم کشور را درتمام عرصه های زندگی درتنگنا قرارداده است ومتقابلا مردم هم درهر فرصتی با أنواع اعتراضات٫ رژیم را درتنگنا گذاشته اند تا جایی که اقتدار حکومت به پایین ترین حد خود رسیده و اقتدار مردم رو به فزونی نهاده است.گرچه هنوز منابع اقتصادی حاصل از چپاول درآمده ای کشوربخصوص دردوران ننگین دولتهای احمدی نژاد وادامه آن دردولت روحانی ومصادر ه اموال مردم توسط نهادها وارگانهای زیز نظر رهبری خصوصا سپاه تولید و بازتولید گردیده وبخش قابل مالحظه ای از بودجه کشور٫ تامین مالی و ایدیولوژیک هسته سخت قدرت واین نهادها وأحزاب پادگانی را پوشش می دهد با این وجود این نظام امنیتی و بوروکراتیک آنچنان پرهزینه و فاسد شده است و آنچنان از منابع انسانی ماهر واندیشمند ودولتمداری عرفی وقانونمند فاصله گرفته است که بجز تصمیم های امنیتی قادر به تصمیم دیگری که متضمن منافع درازمدت خود و مردم باشد نیست. سلسله اتفاقات اخیر:افزایش غیرقانونی بهای بنزین که وقیحانه دست درجیب مردم بود، سرکوب سبعانه معترضین٫ بودجه باکسری حدود ۵۰ درصدی و ادامه اسراف آن دربخشهای غیرمولد، امتناع مذاکره بامردم خود ودل سوزان نظام ودولت های منطقه وغربی٫ انجام یک تشییع جنازه خونین و بی حاصل٫ بخطر انداختن امنیت مردم و شلیک به قلب مردم درزمین وهوای کشور وده ها مورد دیگر نشان از فلج شدن حکومت وکاهش روز افزون اقتدار واعتبار آن دارد . مردم بدرستی ولی فقیه و سپاه( ارگان سرکوب مردم راکه باید منحل ودرارتش ادغام شود) را نشانه رفته اند. طبقات واقشار گوناگون جامعه ایران خصوصآ در ماههای اخیر نشان داده اند که درکنار هم درمیدان تغییر ایستاده اند و آنچنان اقتدار حکومت را به چالش کشیده اند که کوشش های ولی فقیه و دستیارانش درمسیری که می روند راه به جایی نمی برند مگراینکه معجزه ای رخ بدهد که مردم به انتظار معجزه نمی نشینند. اما درچنین ایامی که پتانسیل میدانی اقشارگوناگون مردم کشور٫ حکومت رادر شرایط سختی قرارداده جای خالی اتحاد وائتلاف نیروهای سیاسی داخل وخارج کشور وبخصوص نیروهای سیاسی خارج کشور بسی خالی ٫ تاسف بار وتعجب بر انگیز است. نیروهای خواهان یک جمهوری عرفی تقریبا درتمام برنامه ها٫ گفتارها٫نوشتارها وتبلیغاتشان٫ جملات مشابه هم را تکرارمی کنند٫همه خواهان اصلاح وتغییر این قانون اساسی وتبدیل آن به قانون اساسی ملی هم ازاعلامیه جهانی حقوق بشرو قوانین اساسی کشورهای پیشرفته دنیا هستند.همه خواهان رعایت حقوق های مندرج دراعلامیه جهانی حقوق بشرهستند همه خواهان انتخابات آزاد وعادلانه هستند همه خواهان آزادی زندانیان سیاسی وعقیدتی هستند همه خواهان آزادی أحزاب واجتماعات بیان وقلم هستند. آیا اینهمه کافی نیست ویا وقت آن نرسیده است که به اینهمه پراکندگی پایان داده شود وبا تجمیع نیروها وگروه های پراکنده پای در این رود خروشان بگذاریم به خودخواهی های فردی وگروهی٫ خودرایی ها٫ زیاده خواهی ها٫ دوبهم زنی ها٫ بدگویی ها ومنیّت ها و.. نقطه پایانی بگذاریم. انگار نه انگار بخش تاثیرگذارمردم ما درصحنه هستند همچنان شهید وزخمی می شوند دستگیر می شوند شکنجه می شوند پرونده سازی می کنند٫ زندانهای طویل المدت داده میشود٫ دریک کلام ازهستی ساقط می شوند وآوار مرگ وباران غم برسرشان فرو می ریزد.صادقانه بگویم لنز باریک بینی مان را کنار بزنیم. اکثر شما سرمایه وبضاعت این ملت هستید همچون کروبی ها موسوی ها نگهدارها تاجزاده ها شریعتمداریها علیجانی ها سازگارها ٫ افشاریها و صدها بزرگوار دیگر درداخل وخارج کشورکه بصورت انفرادی ویا درگروهها وأحزاب ملی٫ ملی مذهبی ٫چپ ودمکرات جمع شده اید. شرایط ایجاب می کند با فشردن دست یکدیگر وبا برنامه حداقلی که اشاره شد مسئولانه بدون سهم خواهی وزیاده خواهی٫ میهندوستانه درکنار هم وآنگاه دردل مردم حاضردرصحنه درمقابل و الیت مطلقه فقیه و حامیانش که سیاست سرزمین سوخته را پیگری میکنند وچون کشور به غنیمت گرفته شده رفتار دارند٫درمقابل دولت کوتوله ای که به انتخاب ونظر مردم وقعی نگذاشته وشعارهایش رازیر پا گذاشته وبا بی تدبیری زایدالوصفی همچنان سرمایه ملی مردم را بسوی نابودی می برد٫توان جامعه مدنی را برای تغییر رفتار وساختار حکومت دوچندان کنیم. شایسته نیست از یک طرف سرمایه مالی و فیزیکی کشور تاراج شود سرمایه های انسانی٬مهاجرویادرحال مهاجرت٫منفعل ٫زندانی ومحو فیزکی بشود وبخش دیکر از سرمایه انسانی درستیز وافتراق باشند. بیاییم دراین روزهای سخت و دشواروسرنوشت سازحول همان موارد پیش گفته فروتنانه٫مشتاقانه ومتحدانه درکنار هم دوشادوش دلاورزنان ومردان عرصه پیکار که هستی خود رابرای نجات میهن بکف گذارده اند متحد شویم هیچ انرژی را هدر ندهیم ٫ازهم انرژی بگیریم٫به ملت انرژی بدهیم بر بلوغ خود صحه بگذاریم همراهی تاثیر گذاروتاریخی داشته باشیم٫ این آرزوی تنها من نیست این ارزوی میلیون ها هموطن خواهان تغییر درجامعه ایران است.
انوش پرویزی