۲۹ اردیبهشت انتخابات دوگانه کشورمان با همه “اما و اگر ها” و “کم و کیف” افشا ء کننده نابسامانی ها که سالیان بر آن تاکید داشتیم و داریم و بالاخره « داد آشپز را نیز در آورد » با همه حساسیتهای داخلی و منطقه ا ی و چگونگی ها برآمده از “بغض معاویه و انتخاب بد از بدتر“یا بقولی «خوب از بدترین » با آرامش تمام که بدون اغراق حاصل دوراندیشی و عقلانیت ملت بزرگ ایران بشمار میرود به انجام رسید.
در این مصاف “بسیار پر آب و چشم” روحانی با کارنامه و “عملکرد نسبی معقولانه” منبعث از توجه به حفظ و تقدم منافع ملی و آینده نگری همراه با سخنان و موضع گیری های شجاعانه در مناظره ها پیروز این میدان گردید .
حیله گری ، کارشکنی های توام با شیطنت های متداول بعضی از هموطنان با هوش منفی ، عافیت طلب ، رند ، زیرک، رانت بگیر و پیوسته سهم خواه در پوشش فعالین “مخالف دولت کنونی” فراموش شدنی نخواهد بود .
روحانی با مقاومت ، صبوری ، تامل و صداقت نسبی ، با حمایت بسیار موثر وطن دوستان و دگراندیشان درون کشور (که راحت ترین و مدرن ترین وسیله اظهارنظر یعنی صندوق رای را بر گزیده اند) با «همه ناتوانی ها و محدودیتها» با بکارگیری عقلای مام میهن توانست بالاخره اعتماد اکثریت نسبی ایرانیان را بدست آورد .
جامعه حاضر و ناظر در صحنه، بمدت ۴ سال آینده در انتظار : تحقق خواسته های “جوانان” میلیونی آرام ، عاقل ، متفکر و دور اندیش ، “اصلاح طلبان“ همراهان و “مدافعان ملی” بوسیله کابینه ای عالم ، متخصص و جوانتر با کوشش در مسیر زدودن آثار “خود کامگی و سلطه حکومت شعار” و از همه مهمتر ” بهبود روابط بین المللی” و توجه به “منزلت ایران و ایرانی“، “تقویت ارزش پول ملی“ و اجرای “بندهای مغفول مانده همین قانون اساسی” و مراجعه به “همه پرسی در صورت ضرورت“ با همه “اما و اگرها“ از سوی دیگر ممانعت از “ایجادتنش در روابط منطقه بهر شکل و صورت” اجرای برنامه ها ی اصولی و علمی برای “بهبود معیشت نیازمندان“ با پرهیز از “اعطای کمکهای نظامی در پوشش مشاوره“ ممانعت از «توسعه تسلیحات تهاجمی و شعار نویسی» جلوگیری از ادامه تشنج در منطقه و …خواهند ماند .
این روز مصادف و همزمان بود با« ۱۳۵مین سالروز تولد بزرگ مردتاریخ معاصر ایران شادروان دکتر محمد مصدق »که از هرگونه پیرایه ای مصون و محفوظ مانده و علاقمندان و منقادان ایشان همگی معترف به“سلامت عمل ، گفتار ، پندار و کردار نیک” او میباشند .
مراد مطلب طرح و به رخ کشیدن قصور آگاهانه و عمدی نشریات و تریبون های دگراندیش داخلی و نپرداختن به “شجاعت، درستکاری و همت” این بزرگمرد در سالگرد زایش اویند که چنین انتظاری نمیرفت و نبایستی هیجانات انتخابات این مهم را بفراموشی سپرد تا اعتراض شدید ملیون و میهن دوستان سلیم النفس معتقد به اندیشمند وارسته ای را در سالروز تولد اثر گذار او ببار آورد.
ناگفته نماند نگارنده همه کوشش خود را در این مسیر و با تاکید بر « تقارن تولد دکتر مصدق با روز انتخابات پرچالش و بیاد ماندنی اخیر» بکار گرفت و طرح “بی خبری یا قصور سهوی” مسموع نیست ، همچنانکه تریبون های فرا مرزی فراتر از امکانات نقش موثر و قابل تقدیسی مبذول داشتند.
یادآوری این نکته برای آگاهی نسل جوان کشورمان در ارتباط با “شناخت چهره های ملی بدون پیرایه و مبرا از هر گونه خود محوری” میتواند الگویی از “سلامت عمل و اعتقاد راستین به منافع ملی” را تقویت نماید و آنچه در “تاریخ معاصر بعنوان نمونه” داشته و داریم را عرضه نماید.
هر کدام از “منتخبین واقعی مردم“ بر اساس « وظیفه تقبل مسیولیت همراه با پاسخگویی» میتوانند در این راه گام بردارند و بتاریخ بپیوندند و آیندگان از آنان بخوبی و بمناسبت ها یاد کنند، از آن مهمتر به “معیارها و ارزشها“ از منظری دیگر و “فراتر از منافع فردی و گروهی” بنگرند.
در برگه تبلیغات انتخاباتی یکی از داوطلبان ورود به شورای شهر تهران که “مزین به عکس شادروان مصدق” بود آمده بود: حیف از شورا و عملکرد او که تاکنون نخواسته یا نتوانسته اند مکانی معتبر را “بنام این ابر مرد نام گذاری کنند“ که یکی از اهداف او در صورت ورود به شورا بود که در نوع خود قابل تقدیس …که ” البته مصدق بزرگ بی نیاز به آن” در حالیکه میدانیم که موانع این اقدام بایسته با همت انجمن شهر در این شرایط و معیارها شدنی نیست همچنانکه “رفع حصر و اختیارات و امکانات رییس جمهور” که بایستی در برنامه ها دیده شود تا “نگاه افراطی و گزینشی چند دهه اخیر” را دگرگون سازد.
البته با اصلاح عمکرد مجموعه دولت مندان “در دوره دوم” با پشتوانه قوی آحاد جامعه و « تشویق به طرح سوال و ضرورت و الزام به پاسخگویی» در پی “رفراندمی ماندگار” بین “تند رو ها ی آلوده به غرض و بدون احساس مسؤلیت” و ” عقلای قوم” که امید وارانه به “تجدید روشها و جلوگیری از انحصار طلبی ها“ نشسته اند.
امکان تجدید نظر درعملکردها بوسیله دولت مردان و اعضاء شورای شهردر این شرایط و آنهم از آغاز، ضرورتی تام و تمام دارد!! که در آن حالت درمناسبتهای ملی با چنین بی مهری ها و قصوری عمدی امید میرود مواجه نباشیم و “موانع کاهش یابد و بزرگداشتها و ستایشها از” حالت جناحی“خارج شود و راه اعتدال در پیش گیرند.
اینکه در میان این همه نارسایی ها، مشکلات، کمبودها، سوء مدیریتها و …به چه دلایلی به موضوع مزبور اشاره شده باید گفت: طرح، عنوان و ستایش افرادیکه بتاریخ پیوسته اند و “بزرگداشت بحق و منصفانه آنان“ ضمن “ممانعت و پرهیز از فراموش شدنشان” با ابزار اطلاع رسانی” انبوه، مدرن و فرا گیر” و الگو قرار دادنشان در آغاز کار دولت دوازدهم و شورای پنجم حرکت و برکتی را همراه می اورد و به: نام نیکو گر بماند ز آدمی_ به کزو ماند سرای زرنگار می انجامد و خدمت گزاران مام میهنمان را مشوقی مناسب خواهد بود، از آن مهمتر ابعاد معنوی و تاکید بر آن در این دنیای مادی و خود محوری، بیقین انگیزه خدمت را فراهم تر میسازد و فرهنگ جامعه را از سقوط می رهاند.