نامداران وپرچمداران فرهنگ ایران یک یک می روند. آیا ایران از وفاداران به زبان و فرهنگشان تهی خواهد ماند؟
ماایرانیان چه جان سختیم در پایداری! هرکه آمد کُشت وسوخت و بُرد وما دوباره از ویرانه ها چون مرغ آتشخوار که از خاکسترش بر می آید برآمدیم وساختیم و زندگی کردیم، امروز بزرگترین نبرد را با بازماندگان فرزندان همان اعراب ماندگار شده درایران پس از اسلام را ادامه میدهیم؛ بازماندگانی که هنوز باورهای فرهنگ و زبان عربی در تک تک یاخته‌های پیکرشان به پایکوبی درآمده و باور به ماندگاری اش دارند .
ماآگاهی به فرهنگ و زبانمان را به گونه ای وامدار پژوهشگران باختری به ویژه آلمانیها هستیم از گرتفن تا نولدکه؛ گرتوفن نخستین کسی که خط میخی ماندگار شده در لوحه‌های سنگی هخامنشیان را خواند و بزرگی اندیشه و کشورداری ومدارای ایشان با دشمنان را دریافت و آشکار کرد.
او به گردن ایرانیان حقی بزرگ دارد زیرا از زیر خاکستر زمان گوهری درخشانی را یافت و به جهانیان ارائه کرد که هزاران سال ازآن نآگاه بودند .
اندیشه های بلند هخامنشیان در کشورداری و دادگری به ویژه در پیدایش ۳۶ هزار لوح در بایگانی پاسارگاد که نشانگر ساخته شدن کاخهای بزرگ تخت جمشید به دست کارگران و دست ورزان در برابر مزد و نه با دست بردگان به رایگان؛ انسانی بودن فرمانروای شان را در برابر چشمان جهانیان نهاد.
نبودن بازار های برده فروشی در سرزمینهای پیوند داده شده به ایران به دست کورش آنهم در آن زمان که بردگان بخت برگشته ترین مردم روزگار خود بودند و شکنجه بسیار از بیگاری کشیدن به دست اربابانشان میشدند .
مردم ایران بااندیشه های انسانی زردشت بالیده و باور به سه پند او داشتند که بربنیاد خِرَد بنایی استوارداشت زیرا کسی که دارای اندیشه نیک باشدبی گمان در گفتار و رفتارش نیزآشکارمی گردد و جامعه ازهوبوی(عطر) دلکش راستی ودرستی وپرهیز از دروغ سرشار همیشگی خواهد بود .
داریوش پیوسته پشتیبانی اهورا مزدا را برای پیشبرد کارهایش در کشورداری خواهان است وبه یاری اش نیازمند.
گاهی می اندیشم چگونه امروز ما به چنین ادباری دچار شده ایم که رکورد دزدی واختلاس را در جهان شکسته ایم؟ که دروغ این واژه ی بد آفرین دهان به دهان میگردد و ناراستی سکه ای زراندود دست به دست؟ چه به روز خویش آورده‌ایم که دچار گُجستگی( لعنت) نیاکان گشته ایم ؟
سرزمینی که بزرگترین انسانهای اندیشمند و خردورز را در دامنش پرورده وبهترین پندها و اندرزهارا در برگ برگ تاریخ نوشته وبیادگار گذاشته اند تا گرفتار اهریمنان بداندیش و بدگهر نشویم ولی شدیم و در درازای تاریخ نه تنها جان و مال که آینده سرزمینمان را نیز تبه کردیم؛ اینک برسر مزاری می گرییم که دستهای پلید پنهان می خواهند ویرانش کنند تا بنای پر آوازه اش را نابود سازند ؛ پدر که رفت فرزندان دست نوازشگرش را ازدست میدهند و هیچ دستی جایگزین اش نمی شود.
کمترین کاری که در توان داریم و بایدبه کار بندیم جلوگیری از ویران شدن پاسارگاد با برنامه های زیرکانه ایست که برایش تدارک دیده اند .
همانگونه که اندیشه‌ی انسانی‌اش گلزاری ماندگار تاریخ آفریده باید آرام‌گاهش نیز از دستبرد بد اندیشان دور بماند.
گیتی پورفاضل