سرانجام پس از ۱۲ سال کشمکش میان جمهوری اسلامی و جامعه بین المللی، ماجراجویی هسته ای حاکمانِ بر میهن ما در هم شکست و توافق نامه ای به امضا رسید که از یک سو راه‌گشای هم‌زیستی ایران با جامعه جهانی است و از سوی دیگر نوید برداشتن تحریم‌های کمرشکن و بهبود شرایط قشر کم درآمد جامعه را می‌دهد.
جمهوری خواهان ایران به چنین توافقی هر چند دیر و بعد از تحمیل هزینه های بسیار بر پیکره میهن و ملت خوشامد می‌گویند.
این توافقنامه که جوهر آن اجرای تعهدات ایران در آژانس بین المللی انرژی هسته ای و پیوستن به پروتکل الحاقی است می‌توانست سال‌ها پیش به امضا برسد و از این همه خسارت اقتصادی و انزوای بین المللی جلو بگیرد. این راهکاری بوده است که برخی از دلسوزان میهن و ملت بر اساس توجه به منافع ملی از آغاز مناقشه هسته ای پیش رو گذاشتند.
اما آنچه مانع رسیدن به توافق در مذاکرات بوده، سیاست خارجی استوار بر صدور انقلاب و ستیزه جویی ایدئولوژیکِ جمهوری اسلامی بوده است و شمایل هسته ای یکی از مهمترین اهرم های چنین سیاستی در ۱۲ سال اخیر به شمار می آمده است.
باید هشیار بود که دستگاه عریض و طویل رهبری که تعیین کننده اصلی سیاست خارجی جمهوری اسلامی‌ست و زیر فشار واقعیت‌های اقتصادی و سیاسی به چنین توافقی تن داده و تابوی خودساخته مذاکره با غرب به ویژه آمریکا را زیر پا گذاشته، از اجرای مفاد این توافقنامه طفره نرود و با ایجاد بحرانی جدید، دوباره ایران را وارد چرخه جدیدی از تقابل با جامعه جهانی کند. از این رو، امروز از هر زمان دیگری کوتاه کردن دست نهاد رهبری در اعمال سیاست خارجی ضد ملی الزامی است.
به باور ما، صلح پایدار و آشتی با دنیا تنها با سیاست‌گذاری و اجرای سیاستِ خارجی، تحت نظارت دولتی دموکراتیک و برخاسته از رای ملت ممکن است.
چرخشی که امروز در سیاست خارجی جمهوری اسلامی حاصل شده است نمی‌توانست بدون مخالفت بخشی وسیعی از مردم علیه ماجراجویی هسته ای عملی شود. مردمی که برای دستیابی به حقوق شهروندی و زندگی بهتر، حضور خود را در بزنگاه های مختلف تاریخی همچون جنبش سبز نشان داده اند. آنها این چرخش را در سیاست داخلی ایران، آزادسازی عرصه های فرهنگی و اجتماعی و دستیابی به رفاه و کرامت انسانی با اولویت بیشتری خواستارند.
یکی از عرصه های مهم برای چنین مبارزه ای، استفاده از فضای انتخاباتی پیش رو است. آنجاست که با شعار «انتخابات آزاد» و پافشاری بر خواست آزادی احزاب، رسانه ها، زندانیان سیاسی و رفع حصر خانم رهنورد و آقایان موسوی و کروبی، می‌توان در برابر دخالت نهادهای انتصابی زیر نظر ولی فقیه و شخص رهبری، چالش ایجاد کرده و مسیر دستیابی به انتخابات آزاد و رقابتی را هموار ساخت.
۱۷ ژوئیه ۲۰۱۵ – ۲۶ تیرماه ۱٣۹۴
انجمن جمهوریخواهان ایران- پاریس
انجمن جمهوریخواهان ایران- واشینگتن
همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران