جنایات جنگی را نقض قانون‌ها و آداب و رسوم جنگی می‌دانند که شامل و البته نه محدود قتل، برخورد ناشایست یا اخراج اهالی ملکی مناطق اشغال شده به منظور گماشتن به کارهای برده وارانه یا به هر منظور دیگری، قتل یا برخورد ناشایست با اسرای جنگی یا اشخاص اسیر شده، کشتار گروگان‌ها، غارت ملکیت‌های شخصی، ویرانی عمدی شهرها و روستاها درصورتی که نیاز نظامی قابل توجیه وجود نداشته باشد است.
دیدبان حقوق بشر «هدف قراردادن عمدی شهروندان غیرنظامی» را در طی یک جنگ، جنایت جنگی می‌داند.
جنایت‌های جنگی مانند خیانت در اعصار مختلف تاریخ به عنوان یک عرف در میان کشورهای متمدن بوده‌است بسیاری از این عرفها در میان سال‌های ۱۸۹۹ و ۱۹۰۷ در کنوانسیون لاهه بررسی و طبقه‌بندی شد. مفهوم امروزی جنایت جنگی در سایه دادگاه‌های نورنبرگ بر پایه منشور لندنی دادگاه نظامی بین‌المللی (به انگلیسی: London Charter of the International Military Tribunal) در ۸ اوت سال ۱۹۴۵ به‌وجود آمد. در کنار جنایات جنگی مفاهیم جدید مانند جنایات علیه بشریت و جنایت علیه صلح نیز تعریف شدند زیرا در زمان جنگ معمولاً جنایاتی از این دست نیز صورت می‌گیرد.
کنوانسیون‌های لاهه
کنوانسیون‌های لاهه معاهده‌های بین‌المللی بود که در کنفرانس صلح اول و دوم در لاهه (هلند) در سال‌های ۱۸۹۹ و ۱۹۰۷ و همزمان با کنوانسیون‌های ژنو در میان نخستین اظهارات رسمی قوانین جنگ و جنایات جنگی در قوانین بین‌المللی سکولار، مورد مذاکره قرار گرفت.
برگرفته از ویکی پدیای فارسی