جبهه دموکراتیک ایران – کمیته ارتباطات: مهندس حشمت اله طبرزدی، دبیر کل جبهه دموکراتیک ایران که به جرم اقدام علیه امنیت ملی و توهین به رهبر در زندان رجایی شهر به سر میبرد، به دلیل نوشتن مقاله “سرزمین مادری ویران شد” در دادسرای زندان اوین تفهیم اتهامی جدید شد. مورد اتهامی نوشتن مقاله مزبور در اردیبهشت ماه امسال، قرار است که بزودی در دادگاهی رسیدگی شود.
سخنگوی همبستگی برای سکولار دموکراسی در ایران، حشمت طبرزدی در ۲۷ دسامبر ۲۰۰۹ دستگیرو به زندان اوین منتقل شد. در اکتبر ۲۰۱۰ طبرزدی به ۹ سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق برای اقدام علیه امنیت ملی و توهین به رهبر محکوم شد. وی بعد از اعتراض به اعدام ۵ زندانی سیاسی طبرزدی به زندان رجایی شهر منتقل شد. طبرزدی درنامه‌ای از زندان از دادگاه‌های بین‌المللی خواست که به شکایت او علیه آیت‌الله علی خامنه ای رسیدگی کنند. وی در دیماه ۱۳۹۲ بار دیگر پس از مرخصی به زندان رجایی شهر ارسال گردید.
مقاله مورد اتهام بازتاب بسیاری میان ایرانیان داشته و به زبان انگلیسی نیز ترجمه شده است.
در قسمتی از مقاله “سرزمین مادری ویران شد”، مهندس طبرزدی می‌نویسد : ” کدام سرزمین را می شناسید که حکومت آن به صورت مخفیانه و غیر مسئولانه دست به راه اندازی برنامه هسته‌ای بلند پروازانه بزند و میلیاردها دلار به مردم خود خسارت بزند و مردم آن سرزمین را با تحریم‌های همه جانبه بین المللی روبرو سازد و رهبرش از همه ی افراد، غیر مسئولانه تر رفتار نماید و لجوجانه خواهان تداوم این گونه سیاست‌های ضد ملی باشد؟! کدام سرزمین را می شناسید که ۸۲ هزار میلیارد تومان از بودجه ی بانک‌هایش در اختیار حدود ۵۰۰ نفر باشد و این افراد اندک، حاضر به باز پرداخت بدهی خود نباشند و آن سوی سکه، میلیونها نفر به نان شب محتاج و توان پرداخت هزینه‌های یومیه ی خود را نداشته باشند. کدام سرزمین را سراغ دارید که دزدی و رشوه و اختلاس، تار و پود نظام مالی – اداری حکومتی را در برگرفته و از قاضی تعزیر حکومتی تا رییس پلیس پیشین و دادستان پایتخت تا بانکدار و معاون پیشین ریاست جمهوری‌اش تا نماینده مجلس و سردارش، همه و همه دست به اختلاس‌های کلان سه هزار میلیارد تومانی بزنند و مردم کوچه و خیابان، حتا امکان دریافت یک وام چند میلیون ریالی نداشته باشند!؟ کدام سرزمین را سراغ دارید که، رانت خواری و رشوه و غارت گری از ویژگی‌های طبقه حاکم و سردمداران و حاکمان ریز و درشت آن باشد و بی‌صلاحیت‌ترین افراد و گروهها، در حساس‌ترین پست‌های حکومتی قرار داشته باشند و اقتصاد وسیاست و اجتماع را به ورشکستگی و بحران فرو ببرند؟! کدام سرزمین را می شناسید که دزد و رانت خوار و رابطه باز و غارتگرش آزاد باشد و بلکه امتیاز و جایزه بگیرد و مانور تجمل و مانور قدرت و ثروت بدهد، اما روزنامه نگار و آزادیخواه و عدالت خواهش در بند و توقیف و سرکوب شده و آواره از وطن و خانه باشد؟! آری این سرزمین مادری من است! سرزمینی که روحانیون حکومتی قدرت پرست، انحصار طلب، جاهل و متعصب و پیروان زر و زور و تزویر به همراه هم پالگی‌های بازاری، نظامی، اداری و سیاسی و امنیتی، همه ی امکانات ملی و مملکتی را به انحصار خود در آورده و با زیاده خواهی و ماجرا جویی‌ها و دخالت‌های قانون شکنانه در امور داخل و خارج از کشور، به راستی یک ملت را به گروگان گرفته و از دنیا باج خواهی می کنند! این باند مافیایی قدرت، یک روز حرف از تکنولوژی هسته‌ای به عنوان حق مسلم می زنند و مملکت را در تحریم‌های بین المللی فرو می برند و روز دیگر سخن از “نرمش قهرمانانه” به میان می آورند تا به زعم خود زمان بخرند و همچنان فرصت داشته باشند بر اریکه قدرت باقی بمانند و ملت ستم دیده و ضعیف شده و فقیر ایران را بدوشند و ناظر فقر و فساد و فحشا و گرسنگی و . بی‌خانمانی ملت باشند و هر گونه از این وضعیت ملت لذت ببرند.