کشورها به‌دنبال منافع خودشان هستند. همه اینها به شرایط و اوضاع و احوال منطقه بر می‌گردد. در همین زمانی که آقای ترامپ مسند حقوق می‌شود و ارزیابی امریکا مصالح و منافع خودش است، بنابر‌این، مسئله در خلاء نیست، در شرایط و اوضاع و احوالی که پیش می‌آید، بحران‌هایی که پدیدار می‌شود، همه آنها تاثیرگذار هستند. به‌خصوص اینکه سیاست ترامپ یک نوع بازگشت شبه آیزونیست است. یعنی بازگشت به استراتژی سنت‌طلبی امریکا که بیشتر تمرکز خود را روی امریکا خواهد گذاشت که این حالت برای حل مشکلات اقتصادی و ایجاد اشتغال و غیره است.
برای همین ناتو را مورد سوال قرار داده است، ظاهراً سهمیه را به‌عنوان مبنا قرار داده است. با چین موضع غیردوستانه‌ای را در پیش گرفته است و تمام هم و غم او این است که امریکا باید تعهدات خود را در خارج کاهش دهد. همچنین تلاش دارد تا وارد درگیری‌های منطقه‌ای و غیره نشود. اینها خط‌مشی‌هایی است که در مبارزات انتخاباتی خود اعلام کرده بود.
همچنین درباره رابطه ایران و آمریکا باید گفت به هر حال در مقاطع تاریخی دو کشوری که حتی رابطه خصمانه داشته باشند، پیش می‌آید که منافع آنها همسو با یکدیگر هم باشد. بعد از رویداد یازده سپتامبر، تنها کشوری که از فرآیند یازده سپتامبر در منطقه منتفع شد، جمهوری‌اسلامی ایران بود. ما در افغانستان جایگاه خوب و اثرگذاری پیدا کرده بودیم. در کشور عراق نفوذ داریم. بنابر‌این حتی در مبارزه با داعش هم بین ایران و امریکا یک نگاه موازی وجود داشت و دارد.
این نکته را هم باید یادآوری کنیم که استراتژی کلان امریکا از خاورمیانه به خاور دور رفته است. نیازمندی امریکا در ارتباط با واردات نفت از خارج به کلی از بین رفته و خودش صادر کننده نفت شده است. به‌علاوه دلایل دیگری هم وجود دارد که مایل نیست رویه سابق را در قبال اینها عهده‌دار شود. در جریانات خاورمیانه، تمام انتظارات کشورهای عرب را امریکا اعمال نکرد.
آنها خواستار این بودند که علیه سوریه اقدام نظامی صورت گیرد، امریکا این کار را انجام نداد و عنوان کرد که راه‌حل دیپلماتیک دارد. بنابر این امریکا هم به‌دنبال مصالح و منافع خودش است. منتهی در مورد ایران این احتمال هست که در عرصه‌های دیگر، به خصوص کنگره امریکا که اکثریت آن با جمهوری‌خواهان است، یک سری محدودیت‌ها و تحریم‌هایی را علم کنند.
روزنامه همدلی – ۱۵ مرداد ۱۳۹۸ | کد خبر: ۶۴۸۰۷