تحولات جنبش اجتماعی ایران که میوه آن انقلاب ایرانی فرداست در مقایسه با جنبش های اجتماعی خاورمیانه همیشه از جنس دیگری بوده است. اگر به تاریخ نگاه کنیم می بینیم که جنبش های اجتماعی ایران در منطقه اثرات زیادی از خود به جا گذاشته است.
ویژگی‌های این جنبش
نقش آفرینی زنان و نسل جوان در جنبشی که امروز در ایران جریان دارد تقریباً همه روشنفکران جهان را به خود متوجه کرده است. دستاوردی را که زنان ایران در این جنبش به دست آوردند بی تردید در بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی و عربی که هنوز از مناسبات و رسومات و مناسک دینی به ویژه دین اسلام رنج می برند نمی‌تواند اثر گذار نباشد.
جنبش اعتراضی که با مرگ مهسا امینی زن جوان کرد ایرانی شروع شد، به سرعت فراگیر شد و در درگیری با جمهوری اسلامی دهها کشته و هزاران زخمی به جای گذاشت و هزاران مبارز دیگر را به زندان های مخوف جمهوری اسلامی روانه کرد.
این جنبش با سرعتی غیر قابل تصور در داخل کشور و در قریب به اتفاق شهر ها گسترش یافت و در سراسر کشورهای اروپا و آمریکا و کانادا و استرالیا و… دامن گسترانید.
این جنبش، جنبشی است عدالت خواهانه که نحله ها و طیف های گوناگون جامعه ایرانی را در بر گرفت، هر کس به زبان و شیوه خود در داخل و در خارج با مشارکت خود در آن نقش آفرید.
این جنبش، جنبشی است که یک بار دیگر تشت رسوایی جمهوری اسلامی را از بام ولایت فقیه بر زمین زد و علیرغم ضرب و شتم و کشتار و دستگیری و زندانی و بی قانونی و اعمال غیر انسانی، مانند تیراندازی مستقیم به سوی معترضان و جلوگیری از عزاداری و کفن و دفن جانباختگان و تهدید خانواده آنان و دروغ پراکنی و حاشا، توانست پرتیراژترین روزنامه های فرانسه و اتریش و سوئد و بلژیک آلمان و دانمارک و آمریکا و بسیاری دیگر از کشورهای جهان را چنان به خود جلب کند که صفحات نخست روزنامه هایی مانند لوموند، تایمز، لیبراسیون، فیگارو، گاردین و واشنگتن پست … پیام زیبا و پر محتوای مردم ایران “زن، زندگی، آزادی“ را به خود اختصاص دهد.
به همت این جنبش، سکوت های مطبوعات شکست، روزنامه نگاران و مفسران با تحلیل های خود توانستند شرایط دشوار زن بودن در حاکمیت اسلامی، دشواری زندگی کردن مردم عادی در یکی از ثروتمند‌ترین کشورهای جهان و دامنه‌های گسترش آزادی کشی‌ها در جمهوری اسلامی را بازگو کنند.
آنان همینطور توانستند خیزش و جانفشانی زنان ایران زمین علیه یکی از عقب مانده‌ترین تفکرات قرون وسطایی و یکی از وحشی‌ترین دیکتاتوری‌های جهان را بگوش جهانیان برسانند.
در این میان، شخصیت های غیر دولتی ِ روشنفکر و آزادی‌خواه مانند خوانندگان، هنرمندان، موزیسین ها، نویسندگان، تحلیلگران و همچنین زنان و مردانی با مسئولیت‌های دولتی در بسیاری از کشورهای جهان، شخصیت‌های نهادهای شهروندی و حقوق بشری، بالاخره مردم آگاه جهان هریک به زبانی این جنبش را ارج گذاردند. در مقابل و متاسفانه، در همان روزها برخی از مردان و زنان سیاسی با بی‌شرافتی غیر قابل انکاری در صحن سازمان ملل دست جلاد بزرگ ابراهیم رئیسی را فشردند و از او به عنوان “رئیس جمهور ایران“ پذیرائی کردند. در حالیکه اینان به خوبی واقف بودند که او برگزیده مردم ایران نیست.
این خیزش همگانی، بی‌تردید به عنوان یکی از جنبش های مهم جهان، به ویژه ایران و خاورمیانه که آغازگر آن زنان و جوانان طرفدار آزادی پوشش بودند ماندگار و نهادینه شد. اگر هم احتمالا امروز سرکوب شود چنان اثراتی از خود در جامعه باقی گذاشته که بالاخره در آینده‌ای نه چندان دور، به انقلابی ایرانی و انسانی با سرنگونی جمهوری اسلامی خواهد انجامید.
مرحله اعتصابات عمومی
مدتی است که جنبش وارد مرحله اعتصابات شده است برای اینکه این مرحله حساس کارساز باشد بایستی اعتصابات عمومیت پیدا کند، در سطح بازارها کارخانه‌ها، شرکت‌های خصوصی، بخش‌ها و ادارات دولتی و موسسات حمل و نقل و شرکت نفت و فولاد و گمرکات و قوای انتظامی گسترش پیدا کند. مرحله اعتصابات عمومی نقطه عطفی خواهد بود که منحنی پیروزی جنبش میتواند سیر بالا رونده پیدا کند.
مرحله سوم؛ براندازی
ظاهراً مرحله سوم این جنبش در شرایطی برآمد پیدا میکند که جنبش از یک شخصیت کاریزماتیک و/یا از یک آلترناتیو سیاسی برخوردار نیست. این نقطه ضعف بزرگ جنبش خواهد بود که باید با هوشمندی آن را به نقطه قوت آن مبدل کرد. در غیر این صورت جنبش با مخاطرات بزرگی روبرو خواهد شد. در اینجاست که ضرورت پیدا میکند تا زنان و مردان خردمند، انقلابی و خشونت پرهیز به تشکیل سامانه‌ای دموکراتیک بپردازند تا در خلال کشمکش‌ها و چانه‌زدن‌های دوران سرنگونی از امکانات ملی، ابزار‌ها و روش‌های مدیریت جنبش انقلابی طوری بکار گیرند که به درستی اعتماد مردمان ایران را جلب کنند.
برای تشکیل این سامانه دو شرط ابتدائی قابل ملاحظه است:
۱- همه افراد این سامانه از کنشگران داخل باشند.
۲- در این سامانه، به هیچ عذر و بهانه‌ای اجازه دخالت هیچ قدرت خارجی داده نشود.
نام، افراد و چگونگی شکل گیری این سامانه.
این سامانه را می توان سامانه دوران براندازی و گذار نامید.
افراد از کنشگران خوشنام و شناخته شده جنبش حاضر باشند.
از هر شهر و شهرستان دو نفر بدون استثنا یک زن یک مرد با انتخابات آزاد و رای مخفی انتخاب شوند.
وظیفه‌های سامانه دوران براندازی و گذار
۱- ایجاد هماهنگی سراسری.
۲- حفظ ارتباط با میدان‌های مبارزه.
۳- تدوین خواست های استراتژیک و انتشار آن.
۴- تدوین خواست ها و مراحل تاکتیکی و انتشار آن.
۵- انتخاب علنی یک هیات مذاکره.
۶- گشودن باب مذاکره با مسئولان درجه دوم و سوم رژیم جمهوری اسلامی بر اساس خواست های مطروحه.
۷- مذاکره با مسئولان درجه دوم و سوم برای فراخواندن آنان به عدم ادامه همکاری با رژیم.
۸- اعلان امان دادن به همه کسانی که از رژیم جدا میشوند.
۹- پافشاری بر عدم خشونت از سوی مردم اما پاسخگوئی به خشونت در صورت لزوم.
۱۰- اشاعه گذار بدون خونریزی مشروط بر اینکه از این پس روحانیت در سیاست دخالت نکند.
۱۱- بازداشت فرماندهان و مسئولان کشتار ها و محاکمه آنها در دادگاههای عمومی، آزاد، عادلانه و با حضور وکیل مدافع و نظارت بین المللی.
۱۲- عدم مذاکره با مقامات درجه اول رژیم و پافشاری بر سرنگونی آن و خودداری از افتادن در دام طرفداران اصلاحات.
چگونگی تشکیل سامانه دوران براندازی و گذار
برای اینکه حاصل مبارزات و جانفشانی‌های مردم بتواند در دست خود مردم بماند و توسط عوامل ذی‌نفع و ذی‌نفوذ داخلی و خارجی ربوده نشوند و جلوی هرج و مرج پس از فروپاشی رژیم اسلامی گرفته شود و از آنجا که پس از سرنگونی شرایط مناسب برای انتخابات آزاد وعادلانه و دموکراتیک وجود نخواهد داشت پیشنهاد میشود:
۱- این سامانه بر اساس سنت برگزیدگی (معرفی و انتصاب) و بطور داوطلبانه، بر اساس سوابق خدمتگزاری و مبارزاتی و دفاع از حقوق مردم، خوشنامی، مشهور به حسن اعتماد مردم و به ویژه بر اساس صفاتی خواهد بود که در بند دوم این متن بیان شده‌اند توسط شهروندان انجام گیرد.
۲- مردم مبارز ایران در شرایطی قرار می گیرند که بایستی در موازات اقدامات لازم برای براندازی رژیم برای به تدارک تشکیل یک سامانه مردمی برای دوران گذار نیز بپردازند. نام این سامانه مردمی “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ خواهد بود. اعضای “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ از میان شهروندان مورد اعتماد و خوشنام و مبارز و باورمند به آزادی، حقوق بشر، حاکمیت ملت، تمامیت ارضی، جدائی دین از سیاست، استقلال، جمهوری، و دموکراسی باشند.
۳- اعضای “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ به نسبت مساوی زن و مرد، پنجاه درصد پنجاه درصد خواهد بود. از هر شهر و شهرستان ۲ تا ۴ نفر بعنوان نماینده “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ از شهر ها و شهرستانها معرفی خواهند شد.
۴- “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ در نخستین اجلاس خود یک هیات رئیسه انتخاب خواهد کرد که اختیارات و مسئولیت هایش را تدوین کرده و به تصویب “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ می رساند.
۵- مقر “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ در میدان بهارستان تهران خواهد بود.
۶- نخستین مصوبه این “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ لغو حکم اعدام و ممنوعیت بکار بردن هر نوع شکنجه در ایران خواهد بود.
۷- “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ تصدی مدیریت دوران گذار، تا تدوین عاجل قانون اساسی جمهوری ایران را بر اساس سند اعلامیه بین المللی حقوق بشر و همه ملحقات آن به عهده خواهد داشت.
۸- “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ بلافاصله به انتخاب قوه اجرایی موقت از میان کارشناسان و مدیران خوشنام و کاردان کشور و باورمند به صفات مندرج در بند دو این متن خواهد پرداخت و بر اجرای درست وظایف آن نظارت خواهد داشت.
۹- همزمان“مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ به انتخاب قوه قضاییه موقت از میان حقوقدانان معتبر و بی طرف و باورمند به صفات مندرج در بند دوم این متن مبادرت کرده و بر اجرای درست وظایف آن نظارت خواهد داشت.
۱۰- تدوین و تصویب قانون اساسی جمهوری ایران وظیفه دیگر “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ است. پس از تصویب قانون اساسی جمهوری ایران در “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران در دوران گذار “ آخرین ماموریت او برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه مجلس ملی جمهوری ایران است که این مجلس بلافاصله تدارک یک انتخابات آزاد و عادلانه را برای انتخابات ریاست جمهوری را به عهده خواهد داشت.
#فرهنگ_قاسمی_رئیس_و_سخنگوی_حزب_سوسیال_دمکرات_و_لائیک_ایران_همسازی_ملی_
جمهوریخواهان_دموکرات_و_لائیک