بخش بزرگی از ایرانیانِ به اسارت گرفته شده، سالها از تنها ابزار خود در بهم ریختنِ بازی قدرتِ! ایران ربایان!استفاده نکردند و عملاٌ با غرور بیجا وکینه ی مقدس خود، خودشان را به مُردگی زدند!
مُرده ماندنِ ما، آرزوی انحصارطلب ترین و نادان ترین وعقب مانده ترین بخش از این “ایرانربایان” است!
تا هر روز دربِ زندانِ ما را تنگ تر نمایند وهواپیمای ربوده شده ( مردم ایران) را با مسافرانی لال وخموش، به هرسویی که می خواهند بکشانند!
ما با رای ندادن در این سی وچند سال، به کمتر از۵ درصد، اجازه دادیم تا بر ما حکومت کنند!
آنان با نیرنگ و تزویر با گفتن اینکه هر برگ رای، رای به نظام جمهوری اسلامی است پای بر خِرخِره غرور ما می گذارند تا رای ندهیم! ومارا از تنها فرصت، در گزینشِ خلبان وهواپیمای ربوده شده ی ( ایران) دور می کنند و در حقیقت ما را می کُشند!
آقایانی همچون موسوی وکروبی ازدل این رای ها بیرون آمدند ومقاومت کردند وبه بند کشیده شدند و دشمنی آشکار انحصارطلبان نیز با آنان همچنان ادامه دارد وهنوزدربندند.
ما با دلی پر از رنج و کینه ونفرت! وبا تحملِ درد سوزشِ انگشت بر گدازه آتش، و بردباریِ بوی تعفن انگشت بر فضله ی روباه، انگشت بر برگه رای می گذاریم!
این رای آری به نظام نیست بلکه رای” نه” به مرتجعترین و عقب مانده ترینِ ایرانربایان است!
آنانی که می گویند رای ندهیم بفرمایند چه بکنیم؟
نکند دلشان می خواهد برویم خیابان وشعار سرنگونی بدهیم و شما از ما فیلم با پیراهن خونین بخواهید؟!
دوستان با شرف و دلسوخته و رنج دیده ی تحصیلکرده ی جوان، که می گویید رای ندهیم. خواسته یا نا خواسته زمین را برای بازی اعلم الهدی ومصباح و مرتجعترین ها باز می کنید!
ما باید بپذیریم که بیش از ۹۰ درصداز پدران ما انقلاب کردند و با رفراندم ۱۲ فروردین ۵۸ به گروگان درآمدند ( گروگانگیران آگاهانه اکنون رفراندم دیگری نمی گذارند!) و مصیبت آفریدند وباید بپذیریم که ما باید با تدبیرازاین مصیبت رهایی یابیم ونه با قهر!
از دل هر انتخابات بهترینها را برگزینیم و دربِ بندِ زندان را به راهروی زندان و سپس هواخوریِ زندان وسپس آزادی از زندان خودساخته! بگشاییم!
” ما با دلی خونین! رای می دهیم “