پاینده ایران
ای آفریدگار پاک
ترا پرستش میکنم و از تو یاری میجویم
یکم آذر یاد «داریوش و پروانه فروهر» را گرامی میداریم
این جهان کوهست و فعل ما، ندا سوی ما آید نداها را صدا
هم میهنان
جنایتها از یادها زدوده نمیشوند. در شامگاه یکم آذر ماه ۱۳۷۷ رهبران حزب ملت ایران را که بیش از پنجاه سال از بندی به تبعیدی و از تبعیدی به زندانی برای استقلال، آزدی و اجرای عدالت در میهنمان تلاش کردند، از ملت گرفتند.
هم میهنان
بیست و یکسال از آن روز شوم، از خاموش ساختن دو عاشق ایران، دو پاکباختهی راه آزادی، ناوابستگی، عدالت اجتماعی و سرافرازی ایران و ایرانیان، دو سردار آزادهی نهضت ملی و دو رهرو «مصدق» بزرگ، داریوش و پروانه فروهر میگذرد، دلاورانی که وجودشان سرشار از راستی، پاکی و عشق به استقرار سامانی مردمسالار که پایندان حاکمیت ملی، حقوق بشر و حقوق شهروندی بود، در خانهی امنشان، با دشنهی ایران ستیزان به شهادت رسیدند؛ اما یاد و خاطرهی این نامآوران با نام ایران، در دلهای مردم خوب شهر، جای گرفت و در فریاد آزادیخواهی در جهان انسانها همواره جاوید خواهد ماند.
هم میهنان
از سرگذشت جوامع باید درس بگیرند، پیش از آن که موضوعِ درس تاریخ شوند. بارها گفتیم و نوشتیم برای برون رفت از بن بستهای پیش رو، باید به مردم روی آورد، به قانون عمل کرد، از منیتها دست کشید. خواستههای منطقی مردم را نمیتوان تا ابد، با زور پاسخ گفت. علاج واقعه را پیش از وقوع باید کرد. ملت را دشمن نپندارند و از واژه “برخورد میکنیم”، دست بکشند، اگر برخورد خشونتآمیز با مردم، سازنده بود، این اوضاع پیش نمیآمد که در هیچ بخشی از ادارهی جامعه موفق نبوده باشند. به درد مردم باید رسید بیش از این، با گزینش کاربدستانی “بله قربان گو” و “گوش به فرمان”، ملت و میهن را به ناکجا آباد نبرند؛ تا آن جا که مجلس دست ساختهی شورای نگهبان خود را هم، دور میزنند، در صورتی که روزگاری، گفته میشد مجلس در راس امور است!
آیا به کارنامهی چهل سالهی عمل کرد خود، نگاهی انداختهاند که بخشی از آن در نتیجه دیپلماسی غیرمنطقی و ضد ملی روی داده است و دستآوردشان که جز بیکاری، تورم، گرانی، وجود انبوه زندانی، نارضایتی، سقوط ارزشهای اخلاقی، علمی و رشد خرافات، اختلاسهای سرسامآور پارهای از کاربدستان و فساد شماری از مقامات، فرار مغزها و سقوط ارزش پول ملی نبوده است؟! باید دریابیم که راه حل رفع نارساییها، دادن بخشنامههای تهدیدآمیز نیست؛ باز پس دادن حقوق ملت، به مردم است تا جامعه به رشد و توسعه دست یابد؛ تا مردم به تنگ آمده از وضع کنونی رهایی یابند.
حزب ملت ایران
بر این باورست، کسانی که در تلاشند با توطئه سکوت یاد و نام جانباختگان میهن را مشمول مرور زمان کنند، آیا قتل قائم مقام، امیر کبیر، مدرس، فاطمی و … از سینههای مردم شهر و صفحهی تاریخ پاک شده است؟ تا خون به ناحق ریخته شدهی «داریوش و پروانه فروهر» به فراموشی سپرده شود؟ هرگز! که پژواک فریاد آزادیخواهیشان در گسترهی ایران و جهان و در درازای تاریخ، باقیست و پروندهی شهیدان، تا رسیدگی دقیق، در دادگاهی علنی، با حضور هیات منصفه، باز خواهد ماند.
سنایی میفرماید:
دیدی که خون ناحق پروانه شمع را چندان امان نداد که شب را سحر کند
یاد شهیدان راه آزادی، استقلال ایران گرامی
آزادی زندانیان سیاسی و مدنی، خواست ملی است
حزب ملت ایران
تهران- یکم آذر ماه ۱۳۹۸ خورشیدی