حاشیه ای بر آثار تحریمها – ضیاء مصباح

تحریم ها ی تحمیل شده با توجه به وابستگی بسیار شدید کشور به درآمد نفت که برآمده از ناتوانی و بی تدبیری نظام حاکم درتنظیم روابط بین المللی و برنامه ریزی ها میباشد ، حفظ زیر ساختها و سرمایه های ملی را همراه با نگرش و رفتار توده مردم دچار مشکل مینماید .
شرایط جدید تعین شده در پی خروج امریکا از برجام و فرامین غیر اصولی اقای ترامپ که نوک کوه یخ این تقابل -هویداشده در صورت عدم استفاده روحانی از فرصت مسافرت به نیویورک و دیدارهای سیاستمدارانه احتمالی ، تا آنجا پیش خواهد رفت که همین روزها« پمپئو وزیر خارجه امریکا » اعلام نمود از ۱۳ آبان مقررات متفاوت میشود .
با اجرای همه جانبه تحریم ها ، صنعت نفت این شاهرگ حیاتی به دلیل تک محصولی و نبود برنامه ریزی ، در گیر مشکلاتی خواهد شد به این معنا که :
فروش نفت خام تحت تاثیر قرار می گیرد و به واسطه سهولت ردگیری محموله های نفتی، دور زدن تحریم ها نیز ســخت میشود ، هر چند تحریم کنندگان ابزار کمتری برای رصد فعالیت ها ی مربوط به فراورده های نفتی دارند.
در این باب به مصداق «چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی » نمی پردازیم چون عاقلی را در این رویارویی سراغ نتوان نمود ، به این معنا که حکومت با تجارب دوران اوباما و نجابت او- براحتی میتوانست با «برجام ۲ » که مواجه با کار شکنی دلواپسان شد ، از تکرار این مصیبت هاجلوگیری نماید که خلاف عرف عمل کردن یعنی « دور زدن تحریم ها » نمونه آنست وعملیاتی پر هزینه بدینگونه پندار نیک جامعه را متاثرمیسازد و توسعه فساد در کلیه ارکان نظام حد اقل دست آورد آن میباشد .
در حــوزه تدارک تجهیزات مورد نیاز صنعت نفت با وجود همه تلاش ها و شعارهاییکه در مسیر خودکفائی داده شد ه ، هنوز در بسیاری موارد وابسته به واردات هستیم.
این موضوع در دور قبلی تحریم ها نیز کار را دشوارو هزینه های اضافی را با بی لیاقتی متولیان حکومت به کشورو ملت گرفتار چکنم و روز مره گی تحمیل نمود.
شاید بتوان محدودیت ها در حوزه نقل و انتقال پول و روابط بانکی را مهمترین اثر تحریمها دانست ، همچنان که در تحریم های قبلی به واسطه همکاری نکردن بانک های بین المللی – مبادلات دلاری ایران در انتقال درآمدهای نفتی به داخل یا حواله آنها به طرف های تجاری ، دچار موانع گردید که دلیلی بر نابسامانی وحشتناک دربرابری ارزش ریال بشمار میرود
وابســتگی کشور به تجهیزات و لوازم وارداتی در بخش نفت میتواند با روی آوری به تولیدکنندگان داخلی تقلیل یافته و با تمهیدات وزارت نفت (که وزیری نسبتا آگاه به وظایف خود هر چند فاقد اختیارات لازم ،در راس آنست ) نمایشگاهی برای عرضه کلیــه ابزار و تجهیزات مورد نیاز صنعت نفت برپا نمود .
در این مسیرمیتوان با دعوت از تولیدکنندگان توانمند داخلی، برای ســاخت و تکثیر این تجهیزات حمایت ها ی لازم با تضمین خرید صورت پذیرد که گامی در جهت خودکفایی در صنعت نفت و تولید بخشی از نیازهای استراتژیک کشور بشمار میرود .
تحریم ها میتواند تلنگرو شوکی برای مجموعه حکومت غیر پاسخگوو فاقد تخصص باشد تا با انتصاب بهترین ها ، کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی را عملیاتی و اقتصاد را از فاجعه وابستگی به نفت نجات دهند.
از سوی دیگر، از محدودیت هــای مالی دوران تحریم باید برای تجارت بر مبنای ارزهای محلی استفاده نمود ، با کشورهای طرف تجارت، پول هــای متقابل و ارزهــای محلی را جایگزیــن دلار کرد تا محدودیت های دلاری مشکلی ایجاد نکند.
باید در رابطه با حفظ منافع بلند مدت کشور به سمت تولید و فروش فرآورده که در برنامه نظام پیشین بود – روی آورد ، این کار را می توان با کمک پالایشــگاه های کوچک انجام داد تا ارزش افزوده بیشتری نصیب کشور شود .
باتوجه به مقاومت ایدئولژیک نظام در برابر سیاستهای جهانی همراه با استفاده از شرایط ویژه برای بقاء بیشتر وهمچنین تصورات توهم گونه حکومت ، در این شرایط که افکار عمومی اکثریت ایرانیان موافق راه و روش موجود در رابطه با نحوه روابط بین المللی و ادامه حکوت شعار بدون تحقق اهداف ملی – نیست ، بایستی ضمن تهیه مقدمات همه پرسی واقعی برای«برقراری ارتباط با همه کشورها » و «تغییر اصول قانون اساسی » و حذف «اختیارات گسترده بدون مسیولیت »
با بکار گیری وطن دوستان متین ، متبحر ، صادق ، منزه ،متخصص و آنانکه دل در گرو میهن پاکمان دارند – رانت جوئی و روابط را در انتصابات لغو ، شایستگی و شرایط احراز ، تفویض اختیار ، حذف تشکیلات موازی ، وحدت فر ماندهی و جلو گیری ازتعدد مراکز تصمیم گیری ،پاسخگویی در برابر مسیولیتها ، سیستم تشویق و توبیخ و نکات اساسی دیگری که الفبای مدیریت موفق در این زمان شناخته میشود را -جای گزین روش «کدخدا منشی » متداول نمود .
که البته در این صورت بسیاری از جماعت متولی ناشایست منصوب ، که چنین بازده و محصولی را در سالیان اخیر بطول ۴ دهه بوجود آورده اند و عملکرد آنان از هر لحاظ مورد وقوف عارف و عامی میباشد وبتدریج سوء نیت و ندانم کاری این صاحبان ژن برترو آقازاده های تازه به دوران رسیده منحرف و متظاهر فاقد بینش در حال افشاگری حتی در میان عوام بی خبر مانده است ، بایستی با اعاده دارایی های حاصل از نفوذ و حضور غیر موجه خود و یارانشان – با کمترین مقاومت وخسارت ، بزبان خوش بدون نگرانی از سلامت جسمی خود و خانواده شان ، ترک منصب نمایند که بسادگی با در هم تنیدگی سازمان یافته در تمامی جهات ، آنهم با حداقل هزینه به آرامی شدنی بنظر نمیرسد …..
نا گفته نماند که روش مقتدرانه ترامپ فارغ از خطاهای او و همفکرانش ، ناتوانی همراه با بی تدبیری ودر بسیاری موارد فساد وسوء نیت نطام مسلط بر کشورمان را عریان و به همه ملت دردمند نشان داد .
& _ یادم آمد که : «آقای ظریف » دیپلمات‌ ایرانی در سازمان ملل در زمان جنگ با عراق «وزیر نسبتا کارآمد امور خارجه با همه دخالتهای غیر مسئولانه بیت و امثال ولایتی و خرازی ها » که شرایط وانفسای موجود را ناشی ازانتخاب و خواست ملت به دلیل شرکت درهمه پرسی آغاز انقلاب میداند !! و آگاهانه نبود حدود ۷۰ در صد جامعه فعلی را که در سال ۵۷ به سن قانونی نرسیده ویا متولد نشده بودند ، ندیده میگیرد ، در صفحه ۲۴۹کتاب «دیپلماسی ایران و قطع نامه ۵۹۸ » میگوید : حدود دی‌ماه سال ۱۳۶۶«مایکل اشتاینرآلمانی » دلسوزانه بمن گفت : شما الان دست بالا را دارید – قبل از این‌که شکست بخورید قطعنامه را بپذیرید.
هیچ‌وقت این توصیه دوستانه از ذهنم بیرون نمی‌رود، چندماه پس از این گفتگو ،سخنان نماینده‌ی آلمان در سازمان ملل به واقعیت پیوست – و در بهار ۶۷ ایران شکست‌های پی‌در‌پی و سختی را در جبهه‌های جنگ بقیمت نابودی صدها هزار انسان و میلیاردها دلارهزینه انهم بین دو کشور جهان سومی مسلمان تحمل نمود و عامل و بانی اصلی این فاجعه که هاشمی رفسنجانی بود جام زهر را با کمک رضائی و گزارش نیازهای غیر قابل تهیه تسلیحاتی ، به رهبرشان تقدیم داشت .
فاو، شلمچه، جزایر مجنون که در عملیات‌ سخت و طولانی‌مدت گرفته شده بود در عرض چند ماه از دست رفت وآقای خمینی که راه قدس را با تصرف کربلا عملی میدانست ، با سخت شدن و زجرآور شدن جنگ، قطعنامه‌ی ۵۹۸ را پذیرفت……
کاربرد موافقت های غیر علنی رهبری ، تشخیص مصلحت نظام ، نرمش قهر مانانه ، عزت ، مصلحت و حکمت ، همچون جام زهر برای رفع خطرات شدید در چنین ایامی و برای گشودن باب مذاکره بعد از تحمل بسیاری تلفات مادی و معنوی ، بنا بر عادت نا بخردان حکومت ، که در حکم نوش داروی بعد مرگ سهراب بشمار میرود و تبلیغات عریض و طویل در این زمینه مشابه ایام پذیرش قطع نامه و نقش غیر قابل انکار تریبونهائی از قماش ائمه جماعت و یا کیهان ، افشای مذاکرات مکرر آقایان کری و ظریف و…. چندان دور از ذهن نیست .