جشن ها و آئین های نوروزی بر همگان گرامی باد.
آئین های نوروزی از نخستین جشن ها و آئین های ایرانی است که در گستره فرهنگ ایران زمین و از دیر باز با شادمانی و بر افروختن آتش در شب چهارشنبه در هفته پایانی اسفند ماه هر سال آغاز می شده است و در ادوار گوناگون از شش تا سی روز جشن های نوروزی بر پا بوده است.
**
هرودوت تاریخ نگار یونانی در دوران باستان که خود از ایران در زمان هخامنشیان دیدار داشته است ، در مورد نوروز در کتاب چهار پادشاه هخامنشی »» کورش بزرگ ، کمبوجیه ، داریوش بزرگ و خشایار شاه «« چنین آورده است :
***
پادشاه هخامنشی در بامدادان در روز نخست فروردین و آغاز سال نو بیدار می شد و در درون اتاق خود در انتظار می نشست ، در این هنگام جوانی بر درب اتاق شاه می کوبید و شاه می پرسید کیستی ؟
و جوان پاسخ می داد که می خواهیم سال نو ( نوروز ) را به شما شادباش بگوئیم و شاه اجازه می داد تا وارد شوند و آنگاه چند جوان خوش اندام با جام های نقره ای که در آنها ، گندم ، نخود ، لوبیا , ماش ، عدس و میوه ها قرار داشتند و در ظرف های دیگر سکه و طلا جا سازی شده بودند به اتاق وارد می شدند و آنها را به شاه پیش کش می کردند ، آنگاه شاه برای سپاس از »» اهورا مزدا «« از دانه ها و میوه ها توشه ای بر می گرفت و سکه ای نیز برای شکون بر می داشت و سپس شاه دستور می داد تا در های کاخ بر روی مردم باز شوند ، مردم با شادمانی به جشن های شاهنشاه وارد می شدند و سپس پادشاه تا شش روز در بین مردم به شادمانی ، رقص و باده گساری می پرداخت ، شاه با مردم در مورد گرفتاری هایشان با آنها حرف می زد و سپس درهای کاخ پس از شش روز بسته می شد ند و بخاطر داشته باشیم که شهرهای استخر ، مرودشت و پاسارگاد در زمان داریوش بزرگ ۴۵۰۰۰ نفر جمعیت داشته اند و‌شهرهای شوش و استخر پایتخت های اداری کشور شاهنشاهی بودند ، شهر استخر که در کنار تخت جمشید قرار داشت به فرمان خلیفه سوم مسلمین “” عثمان بن عفان “” به نوشته دکتر زرین کوب در کتاب ( دو قرن سکوت ) ویران شد و مردمانش که نمی خواستند از دین زردشت دست بکشند و آماده دادن جزیه اسلامی نیز نبودند یا به بردگی برده شدند و یا کشته شدند و زنان و دختران آنها نیز به اسارت گرفته شدند .
جشن های نوروز ی و یا روز و سال تازه ایرانیان ، نوید بخش رسیدن بهار ، نوزائی طبیعت و از جشن های دهقانی است و این آئین ها بر گرفته از آئین های مهری و یا میترائی است و از »» مهر – خورشید – خور »» برای بارور کردن زمین و روئیدن جوانه ها ستایش می شده است و باید بگوییم که آیین ها و‌جشن های ایرانی هم جنس عید ها در دین های ابراهیمی ( یهودیت – مسیحیت و اسلام ) نیستند و هیچ ارتباطی به دین مردم ندارند ، تمام این جشن ها همانگونه که در پیش آوردم از آئین ها و جشن های دهقانی و برای گرامی داشت خورشید است .
پس از هجوم تازیان مسلمان از شبه جزیره عربستان به ایران در ۱۴۰۰ سال پیش و بویژه در زمان حکومت » امویان « یعنی در ۲۰۰ سال نخست اشغال ایران بوسیله تازیان مسلمان ، جشن های نوروزی ممنوع بودند و ایرانیان اجازه بر افروختن آتش و برپائی جشن های نوروز ی را نداشتند.
ولی ایرانیان به گفته تاریخ نگاران هیچگاه از گرامی داشت جشن های ملی خود چون نوروز ، سده ، تیرگان ، مهرگان و یلدا دست نکشیدند و تسلیم بنیاد گرایان اسلامی نشدند.
و باید اضافه کنم که جشن های بهاری »» نوروز «« از سال ۲۰۱۰ در نشست علنی سازمان ملل متحد بوسیله ( آقای بانکی مون دبیر کل سازمان ملل متحد) بنام نوروز به ثبت رسیده است و بیش از ۳۰۰ ملیون نفر در بیش از ده کشور جشن های ایرانی نوروز را هرساله بر پا می دارند.
در پایان همراه با بهترین شادباش های نوروزی از شما هم میهنان آزاده ای که برای گرامی داشت » » نوروز «« در در هر کجای جهان که گرد آمده اید بنام یک ایرانی ملی گرا و مصدقی سپاسگزاری می کنم و شما را به سروده ای که هم میهن فرهیخته ما ( حسن قریبی) در پاسخ به یاوه گویی های »» ابن قطیبه دینوری «« از علمای اسلامی و جزم اندیش در قرن سوم هجری نوشته است فرا می خوانم.
***
حسن قریبی در سروده خود می گوید:
تاریخ شما شرح بر انداختن ماست
این کهنه کتابی است که جلدش کفن ماست
این گربه کز کرده چسبیده به دیوار
ته مانده ای از بیشه شیر وطن ماست
بی پرده بگوئیم که در پرده نگنجیم
عریانی ما پاکترین پیرهن ماست
چیزی که نداریم به تاراج شما رفت
آن چیز که مانده است همان فوت و فن ماست
سرسختی فردوسی و سرمستی حافظ
آن لشکر پنهان شده در خویشتن ماست
معشوق غزل جلوه ای از روح حماسه است
سهراب همان سرو چمان چمن ماست
ای آنکه به آئین عجم خرده گرفتی
نوروز همان پاسخ دندان شکن ماست
ما زنده بر آنیم که آرام نگیریم
این آیه کوتاه ، تمام سخن ماست
کاووس ارجمند ، ملی مصدقی و‌هوادارجبهه ملی ایران سامانه ششم .
روز نخست فروردین سال تازه خورشیدی.