جشن بزرگ سده را به همه ایرانیان راستین در سراسر جهان خجسته باد می گویم. سده جشن بزرگ ملی ایرانیان که هزاران سال در گستره پهناور فرهنگ ایرانی، از آناتولی تا سینکیانگِ و از شمال دریای کاسپی تا جنوب دریای پارس، برگزار میشده است، بزرگداشت یافت آتش، مهمترین یافته جهان بشریت، توسط ایرانیان است که تمدن آدمیان را پایه گذاری کرد. ما ایرانیان به پاس این رویداد بزرگ، همیشه آتش را که نماد انرژی و روشنایی است گرامی داشته ایم.
یکی جشن کرد آن شب و باده خورد سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند این سده یادگار بسی باد چون او دگر شهریار
کز آباد کردن جهان شاد کرد جهانی به نیکی از او یاد کرد
هم میهنان اصیل روستایی، کشاورز، چوپان و چادرنشین ما در سراسر ایرانزمین هزاران سال است که روز سده را با افروختن آتش و شادمانی جشن میگیرند. تنها در شهرهای بزرگ است که مردم زیر چشمان حاکمان نادان، خرافاتی و بیگانه پسند از برگزاری گسترده آن بازداشته شده اند.
ملتی که پایه گذار دانش نوین، تکنولوژی، کشاورزی و تولید صنعتی بوده و پرتو فرهنگ و خرد خود را در درازنای هزارهها بر سراسر جهان گسترانده، نباید اکنون در زندان محرومیت و خشونت ناشی از نادانی و عقبافتادگی حاکمان زندگی کند. هر چند هیچ تلاشی در دهها سده گذشته نتوانسته جهالت و خشونت و بیرحمی و ستیزگری را بر آزادگی و فرهنگ والای بشردوستانه ایرانی چیره کند، و در چهار دهه گذشته این تلاش خشونتبارعلیه فرهنگ ایرانی افزون شده، ولی این بار نیز ستمگران بیگانه اندیش مغلوب اراده ملت بزرگ ایران خواهند شد. ملتی که خود را هزار و دویست سال پیش از آن جهنم بیهمتا در تاریخ بشریت رهانید، در این یورش چهل ساله کار ساده ای را در پیش دارد.
مشتی ابله بیفرهنگ و بیهویت که از درک عظمت این نماد در زندگی و تاریخ بشر عاجز هستند، نیاکان ما را که نخستین یکتاشناسان تاریخ بشر بوده اند، بخاطر پاسداشت آتش که نماد دانش، صنعت، فناوری و تمدن است، آتش پرست میخوانند و از برپایی این جشن ملی جلوگیری میکنند. آنها نوروز را هم خواستند از ما بدزدند. ولی ما ایرانیان، همانگونه که سدها سال است این جشنها را از گزند نادانان فرهنگ ستیز نگهبانی کرده ایم، گرچه نه در کوی و برزن، ولی همیشه در قلب خود آنها را گرامی داشتهایم.
بحران خانمانسوز کنونی که گریبان ملت بزرگ ایران را گرفته، رستاخیز دیگری را برای ملت ایران جهت برونرفت از زیر سلطه این حاکمیت فاسد و بیسواد و دزد و خونریز به ارمغان خواهد آورد که جز تسلیم شدن به خواست مردم راهی نخواهد داشت. بیرحمی و شقاوت و زندان و اعدام، که نوع آن در تاریخ دوازده سده گذشته بی سابقه بوده، هرگز بقای این حکومت را تضمین نخواهد کرد که فروریخت آن را در پی خواهد داشت.
۱۰ بهمن ۱۳۹۹