شرایط رو به تلاطم کنونی میهن مان، جبهه ملی را هم وادار نموده تا در پاسخ به نیازهای جامعه ایرانی و میهن، به بازنگری سیاسی و تشکیلاتی خود بپردازد. اعلام موجودیت سامانه ششم جبهه ملی و چارت سازمانی معطوف به دمکراتیزاسیون تشکیلاتی جبهه و انتقال محوریت از نقش شخصیت به خرد جمعی، گام های مثبتی ست که آغاز شده و هنوز به نتایج مطلوب دست نیافته است.
در آغاز سخن این پرسش طرح خواهد شد که “نتایج مطلوب” کدام است؟
جبهه ملی در گذشته منافع و مصالح جامعه ایرانی را پیش پای حکومت اسلامی ذبح کرد و این مشی سیاسی آسیب های جبران ناپذیری به اعتبار سیاسی و ملی گرائی و دمکراتیک بودن این جبهه رسانده است.
“رهبران” شناخته شده جبهه با دور زدن خرد جمعی جبهه ملی، “مصالح” کوتاه مدت را بر منافع و مصالح ملت و کشور ارجحیت داده و تمام قد در برابر استقرار جمهوری اسلامی نیایستادند.
اگر جبهه ملی به پرنسیب های آزادیخواهی، دمکراسی، لائیسیته و ارجحیت منافع و مصالح ایران و ایرانیان وفادار می ماند، هرگز این نظام ناقض حقوق بشر، و دشمن ایران و ایرانیان را به رسمیت نمی شناخت و مهر تائید بر آن نمی کوبید.
از آنجاکه اندیشه ملی گرائی در جامعه ایران پایگاه اجتماعی برتر دارد، یک نیروی ملی آزادیخواه، لائیک و دمکراتیک و سازش ناپذیر با نظام بیداد و استبداد، می تواند از گروهی کوچک به نیروی اجتماعی ارتقاء یابد و در مدار بزرگ تحولات سیاسی مفید و موثر واقع شود.
اکنون در غیبت یک جبهه شجاع، رزمنده، ملی، آزادیخواه، دمکرات و لائیک در ایران، پرچم های سیاسی سرنگون طلبی این نظام ایران ستیز در دست های گروه های ۱۴ نفره می درخشند و گروه های خودجوش بار و مسئولیت جبهه ملی مطلوب را بدوش می کشند.
جامعه ایرانی به جبهه ای آزادیخواه، سوسیال، لائیک، دمکرات بعنوان آلترناتیو حکومت اسلامی نیاز دارد. بایستی برای سامان دهی چنین جبهه ای آماده شد. بدون گسست کامل از سیاست مماشات با حکومت اسلامی، بدون همپیمانی با اندیشه های شاپور بختیار (ایراندوستی،لائیسیته و سوسیال دمکراسی)، و بدون نهادینه سازی دمکراسی در جبهه ملی و ارجحیت خردجمعی بر اراده افراد، جبهه ملی نمی تواند اعتماد مردم را جلب کند و مسئولیت های سیاسی سنگین را در تلاطم های پیشاروی مان، تحمل نماید.
اخباز تاسیس سامانه ششم و اکنون چارت سازمانی مصوب شورای مرکزی جبهه ملی ایران (سامان ششم)، بسیار خوشحال کنند و امیدبخش است.
در شرایط لختی و خموشی جبهه ملی، کنشگران سیاسی و اجتماعی منفرد کوشش می کنند در عمل جبهه ملی نوینی را سازمان دهند و جای خالی یک جبهه ملی برانداز را پر کنند. کنشگران سیاسی و اجتماعی خانواده جنبش کارگری، جنبش ملی و دین باوران لائیک، نیاز به جبهه ای ملی برانداز برای استقرار جمهوری ایران دارند و هنگام آن فرا رسیده که زیر بار این مسئولیت برویم.
جبهه ملی با گسست کامل از توهم به حکومت اسلامی و نیز نهادینه سازی دمکراسی درون جبهه ای، می تواند دست و بال خود را برای مسئولیت پذیری کلان سیاسی باز کند.
اقبال اقبالی
تریبون جنبش ملی سکولار دممکراسی ایران
۰۲٫۰۸٫۲۰۱۹
