بیانیه همگامی: فرارسیدن اول ماه مه را به کارگران شادباش می​گوئیم, حق تشکیل سندیکاهای مستقل کارگری، باید به رسمیت شناخته شود!


 

همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران”  اول ماه مه، روز جهانی کارکران را به همه کارگران ایران و جهان شادباش می​گوید و از تلاش آنان برای تامین عدالت اجتماعی، برخورداری از یک زندگی انسانی و رفاه اجتماعی پشتیبانی می کند.

امسال برگزاری اول ماه مه در کشور ما در شرایطی متفاوت از سال​های قبل برگزار می​شود. در سال گذشته جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی با قتل مهسا امینی شکل گرفت، چند ماه خیابان​ها و دانشگاه​ها را تسخیر کرد، در مقابل سرکوب شدید حکومت ایستاد، به موقعیت و اعتبار جمهوری اسلامی ضربه جدی زد و همبستگی بین​المللی و حمایت گسترده ایرانیان برون‌مرزی را جلب نمود. گرچه اعتراضات خیابانی و اعتراضات در دانشگاه ها در ماه​های گذشته کاهش یافته، ولی جنبش انقلابی در اشکال مختلف از جمله نافرمانی مدنی به ویژه مقاومت در مقابل حجاب اجباری و اعتراضات هفتگی مردم در زاهدان ادامه دارد و اعتراضات صنفی و مدنی بر بستر آن جریان پیدا کرده و با ان پیوند می​خورند.

امسال در آستانه روز جهانی کارگران، کارگران نفت و پتروشیمی با خواست افزایش ٧٩ درصد دستمزدها و ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت از اول اردیبهشت دست به اعتصاب زده​اند. بعد از شروع اعتصاب، کارگران تعداد زیادی از واحدی تولیدی به آن پیوستند. هم اکنون ۱۱۰ واحد تولیدی در اعتصاب به​سر می​برند. گسترده​ترین اعتصاب کارگری در جریان است. ۳۴ تشکل‌دانشجویی و دانش‌آموزی و گروه‌های مبارزاتی شهری جوانان و زنان، فعالین زن انقلاب زن زندگی آزادی و جنبش زنان، شورای بازنشستگان ایران و بازنشستگان مستقل تهران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، اتحادیه تشکل​های کامیونداران، جمعی از کارگران بخش​های مختلف نیشکر هفت تپه و اتحادیه آزاد کارگران از اعتصاب ۱۱۰ واحد تولیدی حمایت کرده​اند. این حمایت​ها نشانگر شکل​گیری همبستگی در صفوف کارگران و بین کارگران با جنبش زنان، جنبش دانشجوئی و دیگر جنبشهای اجتماعی است.

اعتصاب کارگران علیه پائین نگهداشتن دستمزدها است. درحالی که تورم نقطه به نقطه ۶۳.۹ درصد در سال ۱۴۰۱ و تورم مواد غذائی حداقل ۷۰ درصد و مسکن حداقل ۱۰۰ درصد بوده، دستمزدها فقط  ۲۷ درصد برای سال ۱۴۰۲ افزایش یافته است. این میزان افزایش دستمزدها، زندگی کارگران را به فقر و فلاکت بیشتری سوق حواهد داد.

در جمهوری اسلامی حقوق صنفی و دموکراتیک کارگران و امکان تشکل​یابی مستقل از آن​ها سلب شده است. قانون کار که در سال  ۱۳۶۹بعد از کشمکش‌ها و جرح و تعدیل‌های بسیار به تصویب رسید، با خارج کردن شمولیت قانون کار از واحدهای تولیدی ۱۰ کارگر و کمتر و با صدور بخشنامه‌های مختلف و قانونیت بخشیدن به قراردادهای موقت و سفید امضای کار، جنبه حمایتی از حقوق کارگران از قانون کار گرفته شده است.

اخراج کارگران هم​چنان ادامه  دارد. در سال گذشته شمار زیادی از کارگران با سابقه‌ی کار بالا اخراج شدند. سه کارگرِ پتروشیمیِ ایلام، به دلیلِ اخراج از کار دست به خودکشی زدند. مدیرعامل سازمان منطقه ویژه پارس با دستاویز پایان مهلت قانونی، می​خواهد ۴ هزار نفر از کارگران اعتصابی را اخراج کند و کارگران جدید را جایگزین آن​ها سازد. کارگران از امنیت شغلی برخوردار نیستند.

جمهوری اسلامی با بازداشت، تهدید و محکومیت فعالان کارگری، مانع ایجاد تشکل​های مستقل کارگری میشود. در سال گذشته شمار زیادی از فعالان کارگری بازداشت و در دادگاه های فرمایشی به حبس​های سنگین محکوم شدند. هرانا ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر گزارش کرده است که ۳۶ فعال کارگری و یا مدافع حقوق کارگران به ۱۱۷ سال حبس، ۵۱۰ ضربه شلاق و پنجاه و یک میلیون تومان جریمه نقدی محکوم و ۳۱ نفر به مراجع قضائی و امنیتی احضار شدند. رضا شهابی، حسن سعیدی و داود رضوی، سه عضو سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در زندان هستند.

کارگران در سال گذشته برای افزایش دستمزدها، تامین امنیت شغلی، تعویق پرداخت دستمزدها، حذف پیمانکاران، تبدیل قراردادهای موقت به قراردادهای دائمی، حق تشکل، بهبود وضعیت غذا و خوابگاه​ها، طرح ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت و ….. دست به اعتصاب و اعتراض زدند. بنا به گزارش​های رادیو زمانه، در سال ۲۰۲۲، ۱۲۸۹ تجمع صنفی و ۲۲۹ اعتصاب صنفی شکل گرفت. برهمین اساس، روزانه به صورت میانگین ۴.۲ اعتصاب یا تجمع صنفی ـ کارگری رخ داد. معلمان، بازنشستگان، کارگران قراردادی شهرداری، کارگران بخش انرژی، کادر درمان، کارگران حمل و نقل عمومی و کارگران ضنعتی ـ تولیدی بارها در محل کار یا خیابان تجمع کردند.

اعتصابات و اعتراضات کارگران سابقه طولانی دارد و پرشمارترین اعتراضات در سال​های گذشته بوده است. میتوان گفت که جنبش کارگری یکی از پرتوان ترین جنبش​های مطالباتی کشور ما است که علیرغم سرکوب حکومت و بازداشت فعالان آن توانسته به حیات خود ادامه دهد و همبستگی گروه های وسیعی از جامعه را جلب نماید. تقویت و گسترش پیوند بین جنبش کارگری با جنبش معلمان، دانشجویان و بازنشستگان و به​ویژه با جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی و خیزش تهیدستان جامعه و فراروئی اعتصاب ۱۱۰ واحد تولیدی به اعتصاب سراسری کارگری، می​تواند توازن قوا بین حکومت و جامعه را به نفع جنبش تغییر دهد و بستر مساعدی را برای گذار از جمهوری اسلامی و استقرار دموکراسی فراهم سازد.

“همگامی” روز جهانی کارگران را گرامی می​دارد و از مطالبات و مبارزات کارگران ایران و از اعتصاب بررگ کارگران ۱۱۰ واحد تولیدی پشتیبانی می​کند. به باور “همگامی” باید کار کودکان ممنوع شود، برای کار برابر زنان و مردان دستمزد یکسان پرداخت گردد، ایمنی کار و امنیت شغلی تامین شود، حق اعتصاب و تشکیل سندیکاهای مستقل برای کارگران به رسمیت شناخته شده و سندیکاهای مستقل کارگری در تنظیم امور مربوط به کار در شورای​عالی کار براساس سه‌جانبه‌گرائی، بدور از فشارها و محدودیت‌های امنیتی مشارکت فعال و واقعی داشته باشند. جمهوری اسلامی نباید هزینه بحران فلاکت‌بار اقتصادی و سیاست‌خارجی بحران‌ساز و ستیزه‌جوی خود را بر اقشار آسیب‌پذیر جامعه بخصوص کارگران تحمیل کند.

همگامی برای جمهوری سکولار دموکرات در ایران”

۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ (۳۰ آوریل ۲۰۲۳)

تنها مطالب و مقالاتی که با نام جبهه ملی ايران - ارو‌پا درج ميشود، نظرات گردانندگان سايت ميباشد
بازنشر مقالات با ذكر مأخذ آزاد است