بسم الله الرحمن الرحیم
سه سال می‌گذرد از روزی که فراخوان راهبران جنبش سبز برای همراهی با مردم کرامت‌جوی کشورهای عربی علیه فرعون‌‌های زمانه از جانب خودکامگان حاکم بر کشور با حصری غیرقانونی، غیراخلاقی و غیرمشروع مواجه شد. تلاش آقایان کروبی و موسوی برای پاسبانی از میراث انقلاب بزرگ ملت ایران، با مشت آهنین کسانی پاسخ داده شد که میراث آزادیخواهی مردم خداجوی این سرزمین را به تاراج برده‌اند.
این رخداد دردناک که چون زخمی بر پیکر جامعه ایرانی به‌جای ماند البته نمونه‌ای استثنایی نیست. هنوز هستند بسیاری از افراد که ایام حبس خانگی دکتر محمد مصدق، رهبر نهضت ملی نفت در دوران ستم‌شاهی را به چشم دیدند، و بسی بیشترند کسانی که حصر علمای اسلام، و در رأس آنها همراه صادق و فداکار انقلاب، آیت‌الله منتظری را در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی درک نمودند.
آنچه از این رهگذر برای مردم ما ـ که کارنامه‌ای بیش از صدساله در تلاش برای آزادی و عدالت به همراه دارند ـ باقی می‌ماند، درسی است که از ضرورت ایستادگی بر حق و پرهیز از ساده‌اندیشی و پذیرش ظلم ستم‌پیشگان آموخته‌اند. ما در سخت‌ترین شرایط و در بزنگاه‌های تاریخی ترجمان این حدیث شریف نبوی بوده‌ایم که «الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم». همان‌گونه که حصر و حبس مصدق نتوانست حکومت پهلوی را پایدار نگاه دارد، حصر و حبس موسوی و رهنورد و کروبی نیز ضامن تداوم اقتدارگرایی نیست. کاخ ظلم فراعنه در هم شکسته خواهد شد؛ که این وعده‌ای الهی و تجربه‌ای تاریخی است. تنها صبر و امید است که ره‌توشه پیروزی در راه حق و عدالت خواهد بود؛ و چه شکری بیش از این که ایرانیان تأسی به این راه را کنار نگذاشته و نخواهند گذاشت.
به یاد داریم که چگونه مردم پاک‌نهاد سرزمین ایران که هنوز از زخم جانکاه خدشه بر حق تعیین سرنوشت و حبس همراهان سبزشان رنج می‌بردند در خردادماه امسال و با وجود تمامی تحدیدها و تهدیدها نشان دادند که صبور و امیدوار بر پیمان خویش ایستاده‌اند و از هر روزنه‌ای برای رساندن پیام خویش به حاکمان دریغ نخواهند کرد. آنچه این مردم می‌خواهند نه پیچیده است و نه نابجا و ناشایست: آنها آزادی و کرامت خویش را می‌جویند و در این راه، حصر و حبس و داغ و درفش و خشونت و تهدید، مانعی بر تلاش بی‌وقفه برای فردایی بهتر نخواهد بود!
پس از انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب جناب آقای روحانی، گمان بر این بود که حاکمان نیز بالاخره صدای قاطع مردم را خواهند شنید. بسیاری از دلسوزان نیز تلاش کردند که با گفتگو و استدلال به ایشان بفهمانند که ادامه حبس همراهان سبز مردم ایران هیچ ثمره‌ای برای حکومت و کشور نخواهد داشت. موسوی و کروبی و یاران سبز ایشان، انتخاب رییس‌جمهور جدید را به رسمیت می‌شناسند و داعیه‌ای مبنی بر عدم مشروعیت دولت جدید ندارند. از این‌رو اعاده آزادی مشروع آنها نه تنها کوچک‌ترین چالشی برای کشور نیست، بلکه به تقویت وحدت ملی و ایجاد فضای امن در کشور مدد خواهد رساند. افسوس که مطامع باندی و کینه‌های شخصی، بر منافع ملی ترجیح داده شده و حبس غیرقانونی، غیراخلاقی و نامشروع رهبران و آزادگان جنبش سبز ادامه یافته است.
امروز که آغاز چهارمین سال حبس خانگی خانم رهنورد و آقایان موسوی و کروبی است، بازخوانی کارنامه حصرکنندگان و محبوسان و همدلان آنها به روشنی نشان می‌دهد چه کسانی دغدغه‌ی ایران و آرمان‌های انقلاب را دارند و چه کسانی منافع شخصی و گروهی خود را می‌جویند. این‌گونه، به نظر می‌رسد تلاش برای بیدار کردن کسانی که خود را به خواب زده‌اند و رساندن صدا به آنها که خود را به نشنیدن می‌زنند چندان ضروری نیست؛ چرا که حقیقت روشن‌تر از آن است که بتوان آن‌را نادیده انگاشت.
در چنین وضعیتی، ماموریت تاریخی یاران جنبش سبز است که با پرهیز از یأس و ترس، گامی برای آگاهی بخشی در مورد وضع رهبران و زندانیان جنبش سبز، عقب نگذارند، و مجدانه و با استفاده از تمامی امکان‌های قانونی و دراختیار، خواست‌های دموکراتیک خود را در درون جامعه‌ی هوشیار، تبلیغ و تعقیب نمایند.
شورای هماهنگی راه سبز امید، هم‌صدا و هم‌دل با دیگر سبزهای ایران، ضمن دعوت از هموطنان آزاده و بزرگوار برای صبوری و حفظ امید، وعده‌ی رییس‌جمهور محترم برای اجرای قانون اساسی و تامین حقوق شهروندی را متذکر می‌شود. امیدواریم عمل به این وعده‌ی بنیادین که مبنای رای قاطبه شهروندان در انتخابات ریاست‌جمهوری بود، در سرلوحه‌ی اقدامات ایشان قرار گیرد.
شورای هماهنگی راه سبز امید
۲۵ بهمن ۱۳۹۲