از قرارمعلوم زمامداران جمهوری اسلامی فرصتی را برای بدنام کردن خود در انظار جهانیان از دست نمی دهند. هنوزهیاهو وخط و نشان کشیدنها درمورد تصمیم دولت ارمنستان مبنی بر آغاز روابط دیپلماتیک با اسراییل فروکش نکرده که این بار زعمای جمهوری اسلامی قصد دخالت در امور یک همسایه دیگر، یعنی امارات متحده عربی را دارند.
امارات متحده عربی متشکل از هفت شیخ نشین در کرانه جنوبی خلیج فارس است با چهار‌میلیون و سی‌سد و بیست‌هزار نفوس است که اکثریت بزرگ آنانرا کارگران و تجار خارجی تشکیل می دهند. این کشور کوچک و بسیار ثروتمند دربرابر سیاست ماجراجویانه جمهوری‌اسلامی که گویا خود را ژاندارم خلیج فارس می پندارد، ظاهرا برای تامین امنیت ملی خویش و براساس حق حاکمیت خود به عنوان یک کشور مستقل تصمیم به عادی سازی روابط با اسراییل گرفته است.
از زمانی که توافق اسرائیل و امارات متحده عربی برای عادی‌سازی روابط اعلام شده، واکنش‌ها در ایران نسبت به این حرکت آغاز گردیده است. آقای روحانی، رئیس جمهوری، به امارات هشدار داد “پای اسرائیل را به منطقه باز نکند”. او این توافق را “خیانت” و هدف ان را خشنود کردن آمریکا دانست.
همین طور، سرلشکر محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح نیز اعلام کرد: “چنانچه اتفاقی در منطقه خلیج فارس بیفتد و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران دچار خدشه شود، هرچند اندک، ما آن را از چشم کشور امارات متحده عربی می‌بینیم و تحمل نخواهیم کرد”.
بر اساس گزارش رسانه ها، «خلیفه شاهین خلیفه المرر»، معاون وزیر خارجه امارات در امور سیاسی، در واکنش به مواضع مقامات ایرانی در قبال توافق اخیر میان این کشور و اسرائیل برای عادی‌سازی روابط دو جانبه، یک یادداشت اعتراض شدیداللحن را تحویل کاردار سفارت ایران در ابوظبی داده است. افزون بر این نباید تمایل امارات عربی از نزدیک شدن به اسراییل را در رویارویی با ایران در رابطه با مشکل مالکیت بر «سه جزیره خلیج فارس» نیز نادیده گرفت.
زمامداران جمهوری اسلامی یقینا می دانند که این تنش‌ها می تواند موجب دخالت مستقیم و آشکار آمریکا به طرفداری از امارات و نهایتا به جنگ در منطقه منجر شود. در چنین حالتی، بی هیچ تردید بازنده اصلی ملت ایران خواهد بود که شاید از تباهی جمهوری اسلامی رها شود ولی چنین جنگی کشور را ویران نموده و چندین دهه بعقب می اندازد و ایرانیان را سالهای سال خراجگزار شیوخ و بانکداران و صاحبان صنایع نظامی آمریکا و اسراییل می کند.
سئوال اینجاست، آیا زمامداران جمهوری اسلامی متوجه مصایبی که با ماجراجویی هایشان برای ملت ایران به بار می آورد، هستند؟ آیا به جای تعیین خط مشی سیاسی برای کشورهای دیگر و شوراندن همسایگان علیه خودشان، برسر عقل خواهند آمد و توجه و انرژی و منابعشان را صرف انبوه مشکلات و بحرانهای داخلی خودساخته شان خواهد کرد؟
بهر رو، بر مردم ایران و بویژه ایرانیان آزاده و ملی است که مبارزه برای صلح و علیه همه جنگ افروزان و آتش بیاران معرکه را از دستور روز خود برندارند.
پاینده ایران
جبهه ملی ایران- اروپا (سامان ششم)
یک شهریور ۱۳۹۹ / ۲۲ اوت ۲۰۱۰