بیش ازچهل سال ازانقلاب بزرگ ومردمی ایران درسال ۱۳۵۷ گذشت، انقلابی که تداوم انقلاب مشروطه ونهضت ملی ایران و واکنش به کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹وکودتای ۲۸مرداد ۱۳۳۲ونتیجه انزجاردامنه دارملت ازیک قرن فساد، خودکامگی واختناق حکومتهای سلطنتی بود.
امروزگروهی ازبی خردان وناآگاهان برآنندکه به اصالت انقلاب تردیدکنندوزبان به شکووه وشکایت بگشایند. این عده فلسفه رخدادهای بزرگ تاریخی، سیاسی، اجتماعی وجنبش های مردمی را نادیده گرفته وانقلاب راکاری عبث وزیانبارمیدانندوبرآن خرده میگیرندوهیچگاه به خوداین فرصت را نداده اندکه تاریخ مبارزات یکصدساله اخیرملت ایران رامورد کنکاش قرارداده وسپس درباره آن داوری کنند. نباید تغییرمسیرانقلاب وانحراف آن وشرائط موجود، فشارها، ناملایمات، فسادها مارا بسوی بدگمانی وانکارحقایق سوق دهدوگرفتاریهای امروزسبب شودکه مصائب دیروزراازیاد ببریم. مردم رشید وبپاخواسته وشهیدان به خون خفته انقلاب راهرگزگناه وتقصیری برگردن وتاوانی برعهده نیست، آنان به درستی راه خود راانتخاب کردند وبه این نتیجه رسیدند که تنها راه رهایی ازخودکامگی واستبدادوبرون رفت ازآن، انقلاب است.
جوانانی که پس ازانقلاب پا به عرصه وجود گذارده اند وازمصائب ورنج های مادران وپداران خود درقبل ازانقلاب بی اطلاع اند میپرسند … : چرا انقلاب کردید …؟ ازچه رنج میبردید…؟ چه میخواستید…؟ چه نمیخواستید…؟ به تمام این سوالات خود شاه درآخرین پیام پاسخ داده است. باهم مروری میکنیم به فرازهایی ازآن پیام تاریخی :«… شما ملت ایران علیه ظلم وفساد بپا خواستید… انقلاب ملت ایران نمیتواند مورد تایید من به عنوان پادشاه ایران وبه عنوان یک فرد ایرانی نباشد… این امکان وجود دارد که اشتباهات گذشته وفشارواختناق تکرارنشود… باردیگردربرابرملت ایران سوگندخودراتکرارمیکنم ومتعهد میشوم که خطاهای گذشته وبی قانونی وظلم وفساد دیگرتکرارنشود بلکه خطاها ازهرجهت جبران گردد… متعهد میشوم که دراسرع وقت یک دولت ملی برای آزادیهای اساسی وانجام انتخابات آزادتعیین شود تاقانون اساسی که خون بهای انقلاب مشروطیت است به صورت کامل به مرحله اجرادرآید… من نیزپیام انقلاب شما ملت ایران را شنیدم … آنچه راکه شما برای بدست آوردنش قربانی داده اید … تضمین میکنم که حکومت ایران درآینده براساس قانون اساسی، عدالت اجتماعی، واراده ملی به دورازاستبدادوظلم وفسادخواهد بود. ۱۵/ ۸ /۱۳۵۷»
با تاسف همیشه دیکتاتورها وبه قدرت نشسته گان آخرین کسانی هستندکه صدای انقلاب رامیشنوند … اما خیلی دیر.
رمزپیروزی انقلاب درآن برهه اززمان اتحاد وهمبستگی همه ملت ایران بااین شعارنهادینه شده بود : «همه با هم …همه با هم» تمام گروهها وطبقات، احزاب سیاسی، عوام ونخبگان، مسلمان وغیرمسلمان، استاد ودانشجو، کارگروکارمند، باحجاب وبی حجاب … بدون درنظرگرفتن اختلافات مسلکی، سیاسی، عقیدتی، کنارهم وبا هم موفق شدند رژیم استبدادی را سرنگون کنند.
درآن روزگاران زنان ومردان وجوانان با شورانقلابی سینه های خودرا دربرابرمسلسلها قراردادند، برلوله تفنگ ها که به قلب آنان نشانه رفته بود شاخه های گل نشاندند وبی پروا سربازانی را که قصد جان آنان راداشتنددرآغوش گرفتندوگفتند: « برادرارتشی … چرابرادرکشی ؟» درب زندانها را گشودند وزندانیان سیاسی را چون قهرمانان ملی بردوش گرفته ویکصدا سرود آزادی سردادند، به این امید که دیگرجرم سیاسی وزندانی سیاسی نخواهند بود. انقلابیون مجسمه های میادین را که نمادی ازدیکتاتوری وحکومت مطلقه بودبه زیرکشیدند وبراین باوربودندکه دیگردربرابربتی سرفرودنخواهند آورد. چه زیبا ودلنشین وبه یادماندی بود صحنه های انقلاب، می دیدیم که دختران وپسران آزادانه با یک شورونشاط جوانی با مشتهای گره کرده برروی تانکها سرود پیروزی سرمیدادند.
امروزکه به پیرامون خود مینگریم ازآن آرزوها وامیدهای برباد رفته چه بجای مانده … ؟ خاکستری باقی مانده ازکاروانی است، که نشان دهنده آنست که روزگاری دراین بیابان برهوت آتشی برپا بوده وروشنایی وگرمی میداده، اکنون ازآن شورونشاط وامید تنها خاکستری سرد وبی روح بجا ی مانده است.
اکنون گذرزمان وحوادث گوناگون ورویدادهای سهمگین چنان گردوغباری برپیکرانقلاب نشانده که دیگراثری ازآن دیده نمیشود. فرزندان راستین انقلاب یکی پس ازدیگری نابودشدند ودرجایگاه آن زنان ومردان انقلابی که تنها درد وطن داشتند وهدفی جزاستقلال وآزادی نداشتند گروهی فرصت طلب وانقلابی نما به قدرت نشسته اند که همچنان برطبل انقلاب میکوبند وبه نام انقلاب وحفظ آن به ضد انقلاب تبدیل شده اند وامیال وخواسته های خود را به ملت تحمیل میکنند.
به فرموده آیت الله خمینی … « گذشتگان چه حق داشتند برای ما تعیین تکلیف کنند… ؟ » حال به راستی ما سالخوردگان که هریک ازمرزهفتاد وهشتاد گذشته ایم چه حق داریم برای نسل جوان ونسل های آینده راهکارارائه دهیم وآنان را به اطاعت واداریم …
باید به نسل جوان ونسلهای آینده این اجازه را بدهیم که خود آنطورکه میخواهند وشایسته آنند، دنیای خود را بسازند … نه آنطورکه ما میخواهیم.
چنان نماند و … چنین هم نخواهدماند …
پاینده ایران
۲۲ بهمن ۱۴۰۰