“قوانین زن‌ستیز کنونی و آپارتاید جنسیتی در ایران مانع رشد زنان در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شده و نه تنها زنان بلکه تمام جامعه را تحت شعاع قرار داده است. فقر و بی‌عدالتی و ناامنی اجتماعی به اضافه خطرات داخلی و خارجی و حتی به خطر انداختن تمامیت ارضی ایران زاییده این سیستم مردسالار وقوانین غیرانسانی شرعی است. برای گذار از این وضعیت و ساختن آینده نیاز داریم بدانیم چرا در این موقعیت قرار گرفته ایم و چه تحولات سیاسی و اجتماعی ما را به چاه فقاهت هدایت کرده است:
“زنان و انقلاب ۱۳۵۷ تجربه اتحاد ملی زنان” ، “مقاومت شکننده تاریخ تحولات اجتماعی ایران از صفویه تا سالهای پس از انقلاب اسلامی” ، ” تاریخ مختصر احزاب سیاسی ایران” ، ” از آلاشت تا آفریقا” ، ” مجله پیک سعادت نسوان” ، “جامعه، دولت و جنبش زنان ایران ۱۳۴۲-۱۳۵۷″، “دستاوردهای جنبش زنان در دوره مشروطه” ، “زوال جنبش مستقل زنان در دوران رضاشاه”، ” جنبش حقوق زنان در ایران” ، “سازماندهی، محورهای مبارزاتی، گفتمان های جنبش زنان/دوره پهلوی” ، ” ایران بین دو انقلاب” ، “شاه” ، ” چرا آتاتورک موفق شد ولی رضاشاه نه” ، ” جنبش حقوق زنان در ایران، قربانیان فروتن سیاست”، “جنبش زنان ایرانی؛ تقلای یک قرنی”، “تیمورتاش در صحنه سیاست ایران” ، “حجاب و روشنفکران” ، “برآمدن رضاخان”، “اعتراف شکنجه شدگان” ، “اقتدار و نمایندگی: بازبینی فعالیت های زنان در دوره رضاشاه”، “پشتیبانان رضاپهلوی: خونت را می خورم…!”